هدف گزيني، عامل انگيزشي براي تسهيل يادگيري مهارت سرويس واليبال در مبتديان

هدف از پژوهش حاضر بررسي ميزان تاثير هدف گزيني بر يادگيري مهارت سرويس واليبال در دانشجويان دختر مبتدي است. نمونه آماري پژوهش 20 دانشجوي دختر غيررشته تربيت بدني بودند که بر اساس نمره هاي پيش آزمون در دو گروه ده نفره همسان سازي شدند. آزمودني ها به صورت در دسترس و از بين افرادي که هيچ سابقه اي در رشته واليبال نداشتند، انتخاب شدند. گروه اول در هدف گزيني کامل و گروه دوم در محيط بدون هدف گزيني، به تمرين سرويس واليبال پرداختند. هر دو گروه در محيط هاي تعريف شده تکليف را به مدت 11 جلسه و هر جلسه 20 کوشش انجام دادند. پيش آزمون قبل از شروع دوره، آزمون هاي اکتساب در تمام جلسات تمرين، يادداري بي درنگ 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين و آزمون يادداري درنگيده 10 روز پس از آزمون يادداري بي درنگ اجرا شد. براي آزمون مهارت ملاک، از آزمون سرويس واليبال ايفر (1976) و براي تحليل داده ها از روش تحليل واريانس اندازه هاي تکراري و آزمون تي مستقل استفاده شد. نتايج تفاوت معني داري را بين دو گروه مورد بررسي به لحاظ اکتساب تکليف ملاک نشان نداد، ولي در آزمون هاي يادداري بي درنگ و درنگيده تفاوت معني داري بين دو گروه مشاهده شد. در نهايت نتايج نشان داد که شرايط هدف گزيني نسبت به شرايط عدم هدف گزيني براي اکتساب و يادگيري تکليف بسيار سودمندتر است.