اثر ترينگزاپک اتيل و تنش پاخوري بر ويژگي هاي فيزيولوژيک و مورفولوژيک علف گندمي (.Agropyron desertorum L)

به منظور بررسي اثر تيمارهاي ترينگزاپک اتيل (صفر، 250 و 500 گرم در هکتار) و پاخوري (پاخوري و عدم پاخوري) روي ويژگي هاي فيزيولوژيک و مورفولوژيک علف گندمي، آزمايشي در سال 1391 - 1390 در مزرعه کشاورزي دانشگاه صنعتي اصفهان به صورت فاکتوريل و در قالب طرح کاملا تصادفي در سه تکرار انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع بوته، تراکم بوته، وزن تر و خشک اندام هوايي، پنجه زني، ميزان کلروفيل، قندهاي محلول اندام هوايي و ريشه بودند. نتايج نشان داد که ترينگزاپک اتيل باعث کاهش معني دار ارتفاع بوته، وزن تر و خشک قسمت کوتاه شده گرديد. غلظت هاي 250 و 500 گرم درهکتار ترينگزاپک اتيل ارتفاع بوته را به ترتيب 21.23 و 31.85 درصد کاهش داد. تنش ترافيک نيز موجب کاهش ارتفاع بوته، وزن تر و خشک چمن شد. کاهش ارتفاع بوته ناشي از تنش ترافيک 10.40 درصد بود. کاربرد ترينگزاپک اتيل موجب افزايش تراکم بوته، پنجه زني و کلروفيل گرديد، درحالي که تيمار ترافيک محتوي کلروفيل را کاهش داد و تاثير معني داري بر پنجه زني و تراکم علف گندمي نداشت. پنجه زني در غلظت 500 گرم در هکتار ترينگزاپک اتيل، نسبت به تيمار شاهد 36 درصد افزايش يافت. نتايج نشان داد تيمار ترينگزاپک اتيل و پاخوري کربوهيدرات هاي محلول در اندام هوايي و ريشه را به طور معني داري افزايش دادند. بر اساس نتايج آزمايش حاضر علف گندمي، چمني مقاوم به پاخوري بوده و به نظر مي رسد که استفاده از ترينگزاپک اتيل جهت افزايش مقاومت اين گياه به تنش پاخوري مفيد خواهد بود.