تاثير تمرين هوازي منظم بر بيان ژن رزيستين لنفوسيت در زنان جوان فعال

زيستين، يک هورمون مترشحه از بافت چربي است که نقش مهمي را در تنظيم هموستاز انرژي و متابوليسم ايفا مي کند.در انسان تنها مقادير کمي رزيستين در بافت چربي بيان مي شود و بيشتر در مغز استخوان، طحال، بافت ريه و جفت است. هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير تمرين هوازي منظم بر بيان ژن رزيستين لنفوسيت زنان جوان فعال بود. 20 نفر از بانوان تمرين کرده خراساني انتخاب و بطور تصادفي به دو گروه کنترل و تجربي تقسيم شدند. گروه تجربي در شرايط ميداني به مدت 8 هفته و چهارجلسه در هفته با توجه به رعايت اضافه بار، جلسات اول تمرين با شدت 70 درصد ضربان قلب و به مرور با 80 درصد ضربان قلب بيشينه در هفته هاي انتهايي (از 40 دقيقه در جلسات اول به 60 دقيقه در جلسات پاياني) را اجرا کردند. از تمامي آزمودني ها در 48 ساعت قبل از انجام پروتکل تمريني و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين و پس از ناشتايي 10-12 ساعته خون گيري شد. پس از جداسازي لنفوسيت ها به روش سانتريفيوژ، بيان ژن رزيستين در لنفوسيت هاي آزمودني ها با استفاده از روش Semi-quantitative-RT-PCR انجام شد. نتايج نشان مي دهد اثر زمان در دو گروه تمرين هوازي وکنترل بر بيان ژن رزيستين يکسان نيست و هشت هفته تمرين هوازي باعث افزايش بيان ژن رزيستين در گروه تمرين هوازي شده است (p=0.001).شاخص توده بدن بعد از 8 هفته تمرين کاهش معني داري در گروه تمرين هوازي داشت (P=0.005). همچنين اثر زمان در دو گروه تمرين هوازي و کنترل بر درصد چربي يکسان نبود و هشت هفته تمرين هوازي باعث کاهش معني دار درصد چربي در گروه تمرين هوازي شد (P=0.01). تمرين هوازي منظم علاوه بر کاهش وزن، شاخص توده بدني و درصد چربي، موجب افزايش بيان ژن رزيستين در زنان جوان فعال شد.