اثر شرطي سازي اوليه با تمرين استقامتي بر اختلالات حافظه و مرگ سلولي نورون هاي ناحيه CA3 هيپوکامپ به دنبال ايسکمي- ريپرفيوژن مغزي در موش صحرايي نر

زمينه و هدف: ايسکمي مغزي موجب آسيب هاي ساختاري و عملکردي برگشت ناپذيري در نواحي خاصي از مغز به ويژه هيپوکامپ خواهد شد. شواهد نشان مي دهد که ورزش ممکن است آسيب هاي ناشي از ايسکمي مغزي را کاهش دهد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر شرطي سازي اوليه با يک دوره تمرين ورزشي استقامتي بر اختلالات حافظه و مرگ سلولي نورون هاي ناحيه CA3 هيپوکامپ به دنبال ايسکمي- جريان مجدد مغزي در موش صحرايي نر بود.
روش کار: تعداد 21 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با وزن 300-260 گرم به طور تصادفي انتخاب و به سه گروه (شم، ايسکمي، ورزش+ايسکمي) تقسيم شدند. رت هاي گروه ورزش به مدت 4 هفته، 5 روز در هفته بر روي تردميل دويدند. ايسکمي با انسداد هر دو شريان کاروتيد مشترک (CCA) به مدت 20 دقيقه ايجاد شد. از آزمون حافظه احترازي غيرفعال براي بررسي ميزان اختلال در حافظه و از رنگ آميزي کرزيل ويوله جهت بررسي ميزان مرگ سلولي استفاده گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد که ايسکمي مغزي با اختلال در حافظه و مرگ سلولي نورون هاي ناحيه CA3 هيپوکامپ همراه است و فعاليت ورزشي پيش از ايسکمي بطور معني داري اختلال ناشي از ايسکمي در حافظه را بهبود مي بخشد (p<0.05)، همچنين فعاليت ورزشي بطور معني داري مرگ سلولي ناشي از ايسکمي را کاهش مي دهد (p<0.05).
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد که فعاليت ورزشي، زماني که به عنوان يک محرک پيش شرطي ساز استفاده شود، موجب اثرات محافظتي در برابر ايسکمي مغزي خواهد شد.