تاثير بار کاري کارکنان بيمارستان هاي آموزشي - درماني شهيد بهشتي تهران بر کيفيت زندگي کاري آنان (1393)

زمينه: کيفيت زندگي کاري واکنش کارکنان به کار خود و به خصوص نتايج فردي در کار و سلامت روان کارکنان است که بر تجربيات شخصي شغلي و نتايج کاري کارکنان تاثير مي گذارد.
هدف: مطالعه به منظور تعيين اثر بار کاري کارکنان بر کيفيت زندگي آنان در بيمارستان هاي آموزشي - درماني شهيد بهشتي تهران انجام شد.
روش کار: اين مطالعه تحليلي در سال 1393 بر روي 530 نفر از کارکنان باليني و غيرباليني 4 بيمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي تهران انجام شد که از طريق نمونه گيري کوکران انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش نامه هاي اطلاعات جمعيتي، کيفيت زندگي والتون (شامل 32 سوال در 8 بعد) و بار کاري ناسا بودند. داده ها با آزمون آماري همبستگي پيرسون تحليل شدند.
يافته ها: ميانگين نمره دو مولفه کيفيت زندگي کاري و بار کاري به ترتيب 48.21±13.34 و 64.70±11.44 به دست آمد. بر اساس نتايج آزمون همبستگي پيرسون، رابطه معني دار و معکوسي بين متغير بار کاري و کيفيت زندگي کاري وجود داشت (r=-0.0161).
نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، به نظر مي رسد بار کاري بالا از مهم ترين عوامل کاهش کيفيت زندگي کاري کارکنان است که با سازمان دهي و برنامه ريزي مناسب مي توان بخشي از آن را کاهش داد.