ميزان فشردگي و گستردگي توسعه مديريت شهري از منظر توسعه پايدار (مطالعه موردي: شهر يزد)

با افزايش سريع جمعيت جهان و تمرکز آن در شهرها، حومه گستري و گسترش افقي شهرها سرعت بالايي گرفته و بحران برنامه ريزي شهري در اکثر نقاط جهان، ابعاد گسترده اي يافته است؛ از اين رو، پارادايم توسعه شهري فشرده براي نيل به پايداري و عدالت اجتماعي و فضايي مطرح گرديد. در همين راستا، اين مقاله درصدد است با روش توصيفي- تحليلي و استفاده از مقوله تراکم شهري، چگونگي توسعه شهري فشرده و گسترده شهر يزد را تبيين نمايد. جامعه آماري تحقيق، شهر يزد و سازمان مسکن و شهرسازي اين استان و همچنين حجم نمونه، کل مساحت شهر يزد مي باشد. براي جمع آوري اطلاعات جامع و مفيد مرتبط با موضوع تحقيق، از پرسشنامه، بازديد و پايش ميداني استفاده گرديد. به منظور آزمون فرضيه هاي تحقيق، بررسي نقش متغيرها و به دست آوردن نتايج، از نرم افزارهاي SPSS و LISREL، مدل تحليل رگرسيون و تحليل واريانس استفاده شد. براساس بررسي هاي صورت گرفته در سال هاي 85-1345، مساحت شهر يزد، حدود 19 برابر و جمعيت آن، 5 برابر افزايش يافته است. طي اين سال ها، تراکم ناخالص جمعيتي شهر، از 131.3 نفر به 34.5 نفر در هکتار، کاهش يافته است. کاهش شديد تراکم ناخالص جمعيتي، بيانگر گستردگي بيش از حد شهر و خالي ماندن فضاهاي زياد و غيرفعال سطوح شهري در محدوده شهري يزد و در نهايت، توسعه افقي و گسترده شهر يزد مي باشد که اين امر باعث ناپايداري شهري در توزيع بهينه خدمات و دسترسي به امکانات زندگي براي ساکنان شهر و افزايش هزينه هاي زيرساختي و اتلاف انرژي شده است.