تاثير آموزش تغذيه بر ميزان آگاهي و نحوه نگرش رابطان بهداشتي

با توجه به اينکه ناآگاهي از مسايل تغذيه اي يکي از علل سو تغذيه مي باشد و رابطان بهداشتي از جمله افراد مناسب براي آموزش مسايل بهداشتي در جامعه شهري هستند، اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش تغذيه (تاثير آموزش مدول آموزشي تدوين شده) بر ميزان آگاهي و نحوه نگرش تغذيه اي رابطان بهداشتي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکي تهران در سال 1377 انجام شد. اين مطالعه يک بررسي مداخله اي (Interventional) - تجربي و روش مطالعه کارآزمايي ميداني (Field Trial) بود. اين بررسي، 121 نفر از رابطان بهداشتي مراکز بهداشتي - درماني دانشگاه علوم پزشکي تهران را که با نمونه گيري تصادفي انتخاب شده بودند، در بر مي گرفت. ميانگين آگاهي تغذيه اي گروههاي شاهد (67.04±12.74) و مداخله اي (68.08±7.93) قبل از اجراي برنامه آموزشي تفاوت معني داري با همديگر نداشتند (P=0.59). ميانگين نگرش گروههاي شاهد (36.62±5.03) و مداخله (37.28±5.93) نيز يکسان بود. پس از اجراي برنامه آموزشي تغييرات امتياز آگاهي در گروه مداخله اختلاف معني داري با گروه شاهد داشت (گروه شاهد: 67.4±12.74)، در مقابل گروه مداخله: (P=0.001, 92.16±5.59). تفاضل ميانگين امتياز آگاهي قبل و بعد از آموزش در گروه مداخله (25.12±12.58) و در گروه شاهد (1.52±9.21)، نيز از نظر آماري معني دار بود (P=0.001). بعلاوه، در گروه مداخله تغييرات امتياز نگرش قبل و بعد از مداخله آموزشي معني دار بود. ) 37.41±5.88، در برابر 43.98±2.61، (P=0.001؛ در حالي که تغييرات امتياز نگرش قبل و بعد از آموزش در گروه شاهد تفاوت معني داري را نشان نداد (37.52±5.15 در مقابل 36.18±4.60). اختلاف ميانگين نگرش قبل و بعد از آموزش در گروه مداخله (6.56±6.54) و در گروه شاهد (-1.34±5.05) امتياز بود. اختلاف ميانگين نگرش در گروه مداخله و شاهد از نظر آماري معني دار بود (P=0.001). با توجه به نتايج اين پژوهش، اثر مثبت اجراي برنامه هاي مدون آموزشي بر ميزان آگاهي و نحوه نگرش تغذيه اي گروههاي مختلف رابطان بهداشتي روشن مي شود. نتايج اين بررسي يادآور لزوم و اثربخشي اجراي برنامه هاي آموزش تغذيه براي تمامي گروههاي رابطان بهداشتي در نظام خدمات بهداشتي و درماني کشور است.