بررسي روان درماني مبتني بر بهبود کيفيت زندگي، بر اضطراب مبتلايان به سوگ عارضه دار

زمينه و هدف: شناخت دقيق مشکلات و مسائل فرد مبتلا به سوگ، مي تواند پيش شرط يک مداواي ثمربخش باشد؛ از اين رو مفهوم سازي، سنجش ابعاد اين پديده، مراحل سوگ، علائم آن و تعيين روش هاي درماني اثربخش، اهميت شاياني دارد. به همين دليل و نيز به منظور اهداف تحقيقاتي و باليني، اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي روان درماني مبتني بر کيفيت زندگي بر کاهش علائم مرتبط با سوگ، در افراد مبتلا به سوگ پيچيده انجام شد.
روش تحقيق: اين پژوهش، از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماري اين پژوهش را کليه مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهرستان کاشمر در سال 1393 که براساس ملاک هاي راهنماي آماري و تشخيصي اختلالات رواني- متن تجديد نظرشده- (DSM-IV-TR) و به تشخيص روانشناس باليني و با نظارت روان پزشک، تشخيص سوگ عارضه دار دريافت کرده بودند، تشکيل دادند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود که از بين داوطلبان شرکت در پژوهش، انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمايش، به مدت 8 جلسه، به شيوه روان درماني مبتني بر کيفيت زندگي آموزش ديدند. در پايان، از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه گيري در اين پژوهش، پرسشنامه اضطراب Beck بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS (ويرايش 22) و به کمک روش ANCOVA تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: ميانگين نمره اضطراب گروه آزمايش در پيش و پس آزمون به ترتيب: 23000±5.27 و 15.00±4.75 و ميانگين نمره گروه کنترل در پيش و پس آزمون به ترتيب: 24.40±5.59 و 20.66±5.57 بود. نتايج تحليل کواريانس نشان داد که با حذف اثر نمره هاي اضطراب پيش آزمون به عنوان متغير همپراش، اثر اصلي متغير آموزش بر نمره هاي اضطراب پس آزمون معني دار شد (p=0.008) تفاوت مشاهده شده بين ميانگين هاي نمرات اضطراب شرکت کنندگان در گروه هاي آزمايش و کنترل، برحسب عضويت گروهي، در مرحله پس آزمون معني دار بود (p<0.01). ميزان تاثير اين مداخله 0.23 به دست آمد.
نتيجه گيري: مي توان گفت که روان درماني مبتني بر بهبود کيفيت زندگي، بر کاهش اضطراب مبتلايان به سوگ عارضه دار تاثير دارد.