بررسي تجربي ضريب انتقال حرارت جابه جايي اجباري نانوسيال آلومينيم اکسيد در يک لوله عمودي با شار حرارتي غيريکنواخت (سينوسي)

مطالعه آزمايشگاهي ضريب انتقال حرارت جابه جايي نانوسيال O₂Al₃/ آب در يک لوله حلقوي عمودي با شار حرارتي غيريکنواخت (سينوسي) در ناحيه در حال توسعه جريان با قطر متوسط 20 نانومتر انجام شد. هدف اوليه اين پژوهش بررسي دماي سطح لوله داخلي (منبع گرمايي) بود. مشخص شد دما در نقطه اي بالاتر از وسط ميله براي دماهاي ورودي مختلف بيشينه مي شود و دماي سطح ميله براي نانوسيال کم تر از سيال پايه بود هر چند که نانوسيال بر مکان نقطه بيشينه سطح اثر خاصي نداشت. سپس ضريب انتقال حرارت جابه جايي و عدد ناسلت نانوسيال بررسي و مشخص شد که با افزايش غلظت حجمي و عدد رينولدز، هر دو افزايش مي يابند. بيش ترين ميزان افزايش انتقال حرارت (%19) براي غلظت %1.5 و عدد رينولدز حدود 2100 اتفاق افتاد. اثر دماي ورودي بر انتقال حرارت نانوسيال بررسي و افزايش ضريب انتقال حرارت با افزايش دماي ورودي مشاهده شد. از بررسي اثر فشار بر انتقال حرارت نانوسيال مشخص شد که فشار، اثر محسوسي بر ضريب انتقال حرارت جابه جايي نانوسيال ندارد. بررسي افت فشار نسبي نانوسيال نشان داد که با افزايش غلظت حجمي، افت فشار نسبي نانوسيال افزايش مي يابد. هم چنين افت فشار نسبي نانوسيال به علت رسوب بيش تر، در سرعت هاي پايين، بيش تر بود و با افزايش عدد رينولدز کاهش يافت.