بررسي اثر تمرينات اکسنتريک و کانسنتريک بر شاخص هاي فشارخون و ضربان قلب در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

سابقه و هدف: حدود 7% جمعيت دنيا به ديابت مبتلا هستند و از عوارض گسترده آن رنج مي برند. مطالعات متعددي درباره اثرات مفيد تمرينات هوازي و مقاومتي بر فشارخون و ضربان قلب بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 موجود مي باشد، با وجود اين که تمرينات اکسنتريک موجب بهبود حجم ضربه اي، برون ده قلبي و اکسيژن مصرف شده و کاهش فشار بر سيستم قلبي - عروقي مي شود، ولي تاکنون مطالعه اي اثر تمرينات اکسنتريک بر اين شاخص ها در بيماران ديابتيک را بررسي نکرده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر تمرينات اکسنتريک و کانسنتريک بر شاخص هاي فشارخون و ضربان قلب بيماران ديابتيک نوع 2 مي باشد.
مواد و روش ها: 28 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 به طور تصادفي در دو گروه (7 مرد و 7 زن در هر گروه) تمرينات اکسنتريک و کانسنتريک به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) با استفاده از تردميل قرار گرفتند. فشارخون سيستوليک، دياستوليک و ضربان قلب، قبل و بعد از دوره کنترل و مداخله در هر دو گروه بررسي گرديد.
يافته ها: داده ها نشان مي دهد که تمرينات کانسنتريک (P<0.005) و اکسنتريک (P<0.0001) موجب بهبود معني دار فشارخون و ضربان قلب در بيماران مبتلا به ديابت مي شوند ولي تمرينات اکسنتريک نسبت به کانسنتريک باعث کاهش معني دارتري در فشارخون سيستوليک (P<0.0001)، دياستوليک (P<0.0001) و تعداد ضربان قلب(P<0.0001)  در اين دسته از بيماران مي گردد.
نتيجه گيري: از يافته هاي اين مطالعه به نظر مي رسد که تمرينات اکسنتريک و کانسنتريک موجب بهبود ميزان فشارخون سيستوليک و دياستوليک و تعداد ضربان قلب بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مي گردد ولي تمرينات اکسنتريک اثرات سودمند بيش تري نسبت به تمرينات کانسنتريک در اين بيماران دارند.