بررسي اثرات تزريق محيطي و داخل هيپوکمپي سيگلوهگزاميد به عنوان مهارگر سنتز پروتئين بر بازتثبيت تاخيري حافظه احترازي غيرفعال در موش بزرگ آزمايشگاهي

سابقه و هدف: فعال سازي حافظه هاي تثبيت شده، موج دوم تحکيم حافظه موسوم به بازتثبيت حافظه را فعال مي کند. اخيرا، فرايند تثبيت تاخيري حافظه نيز پيشنهاد شده است که حاکي از وجود يک دوره تاخيري تثبيت حافظه بعد از يادگيري است. اين فرايند به توليد پروتيين در مغز، به ويژه در هيپوکمپ وابسته است. هدف اين مطالعه بررسي وجود فرايند احتمالي بازتثبيت تاخيري وابسته بعد از فعال سازي يک حافظه تثبيت شده و وابستگي آن به سنتز پروتيين، به ويژه در هيپوکمپ بود. هم چنين، مقاومت حافظه ها به سن هاي مختلف در برابر آسيب توسط مهارگرهاي سنتز پروتيين بررسي شد.
مواد و روش ها: موش هاي سفيد بزرگ آزمايشگاهي نر از نژاد ويستار در دستگاه احترازي غيرفعال (1 ميلي آمپر- 3 ثانيه) آموزش داده شدند. در آزمايش اول، در گروه هاي مجزا در فاصله زماني 15 دقيقه قبل از فعال سازي و 3، 6، 12 و 24 ساعت بعد از فعال سازي حافظه، تزريق داخل صفاقي سيکلوهگزاميد انجام شد. در آزمايش دوم، اثرات تزريق محيطي سيکلوهگزاميد بر باز تثبيت تاخيري به موازات افزايش سن حافظه در گروه هاي با سن حافظه 7، 14، 28 و 56 روز انجام شد. در آزمايش سوم، اثرات داخل هيپوکمپي سيکلوهگزاميد بر بازتثبيت تاخيري حافظه ارزيابي شد و در آزمايش آخر، اثرات تزريق داخل هيپوکمپي سيکلوهگزاميد بر بازتثبيت تاخيري به موازات افزايش سن حافظه در گروه هاي با سن حافظه 7، 14، 28 و 56 روز بررسي شد. در تمام اين آزمايش ها، بررسي تست حافظه در 2 و 7 روز بعد از فعال سازي حافظه انجام شد.
يافته ها: تزريق سيستميک سيکلوهگزاميد در زمان 15 دقيقه قبل از فعال سازي و 3، 6، 24 ساعت بعد از فعال سازي بر بازتثبيت حافظه ترس اثر معني داري ندارد، ولي تزريق آن 12 ساعت بعد از فعال سازي، بازتثبيت حافظه ترس را مختل نمود. با افزايش سن حافظه، اثر آن ديده نشد. تزريق داخل هيپوکمپي سيکلوهگزاميد اثر مختل کنندگي مشابه اي داشت. اين اثر روي حافظه 7 روزه نيز مشاهده شد.
نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهند که سنتز پروتئين، به ويژه در هيپوکمپ براي بازتثبيت تاخيري حافظه ضروري است. با گذشت زمان، بازتثبيت تاخيري حافظه ها نسبت به عوامل تخريب گر مقاومت بيش تري پيدا مي کنند.