تاثير الگوي مراقبت مشارکتي بر کنترل متابوليک نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يک در مرکز ديابت شهر اربيل

مقدمه: کنترل متابوليک ديابت نوع يک در هر دوره اي از زندگي، از جمله نوجواني تنيدگي زا است و استفاده از الگوهاي مراقبتي مشارکتي را مي طلبد.
هدف: تعيين تاثير به کارگيري الگو مراقبت مشارکتي بر کنترل متابوليک نوجوانان ديابتي.
روش: اين مطالعه شبه تجربي در سال هاي 92-1391 در مرکز ديابت شهر اربيل عراق انجام شده است. 40 نفر نوجوان ديابتي به صورت سرشماري در دو گروه 20 نفره قرار گرفتند. الگوي مراقبت مشارکتي در 4 مرحله انگيزش، آماده سازي، اجرا و ارزشيابي در گروه مداخله به مدت 3 ماه اجرا گرديد. شاخص کنترل ديابت ميزان هموگلوبين گليکوزيله و انسولين مصرفي بود؛ که قبل و بعد از مداخله در دو گروه اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي زوجي و مجذورکاي در برنامه SPSS نسخه 16 تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: انجام آزمون تي مستقل نشان داد که دو گروه قبل از مداخله از نظر ميزان هموگلوبين گليکوزيله (P=0.77) و ميزان انسولين مصرفي (P=0.10) مشابه بودند. اما بعد از مداخله، آزمون تي مستقل اختلاف معني داري را بين دو گروه از نظر ميزان هموگلوبين گليکوزيله (p<0.001) و ميزان انسولين مصرفي (p<0.02) نشان داد.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج، استفاده از اين الگو در نوجوانان ديابتي نوع يک براي کنترل متابوليک توصيه مي شود.