مقايسه الگوي شيوع فشارخون بالا و ديابت نوع 2 در بيماران مبتلا به سرطان کولورکتال

مقدمه: سرطان کولورکتال شايع ترين سرطان دستگاه گوارش مي باشد و 10 درصد مرگ و مير ناشي از سرطان را شامل مي شود. در ايران، ميزان فراواني سرطان کولورکتال در دهه هاي اخير افزايش چشمگيري داشته است. تاکنون مطالعه اي در ايران به بررسي شيوع فشارخون بالا و ديابت نوع دو و اثر آن ها بر بقاي بيماران مبتلا به سرطان کولورکتال نپرداخته است. اين مطالعه به اين منظور انجام گرديد.
روش ها: اين مطالعه يک بررسي هم گروهي بود که در آن، 1127 بيمار مبتلا به سرطان کولورکتال در مرکز ثبت سرطان وابسته به مرکز تحقيقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي در 2570 نفر - سال پيگيري شدند. براي تشخيص ديابت نوع دو، از آزمايش قندخون ناشتا و هموگلوبين گليکوزيله استفاده گرديد. براي تشخيص فشارخون بالا از اندازه گيري فشارخون افراد در دو نوبت استفاده گرديد. شاخص هاي توصيفي محاسبه و با استفاده از آناليز بقا، ميانه زمان بقاي بيماران از تشخيص بيماري محاسبه و با آزمون Log-rank زمان بقاي آن ها مقايسه گرديد. از نرم افزار Stata نسخه 12 براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد.
يافته ها: شيوع فشارخون بالا و ديابت نوع دو در بيماران مبتلا به سرطان کولورکتال به ترتيب 13.38 درصد (با فاصله اطمينان 95 درصد: 11.1-15.8) و 8.69 درصد (با فاصله اطمينان 95 درصد: 7.0-10.7) بود. ميانه زمان بقا در اين بيماران به ترتيب 8.52 و 4.9 سال بود. بر اساس آزمون Log-rank تفاوت معني داري بين بقاي بيماران مبتلا به سرطان کولورکتال که به فشارخون بالا و ديابت نوع دو نيز مبتلا بودند، مشاهده نگرديد (P=0.818).
نتيجه گيري: شيوع فشارخون بالا، بيشتر از ديابت است و با وجود کاهش بقاي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو در مقايسه با پرفشاري خون، دو بيماري متابوليک بر ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان کولورکتال اثر يکساني دارند.