بررسي ژن هاي عامل مقاومت به ونکومايسين با روش Multiplex-PCR در گونه هاي انتروکوک ايزوله شده از بيماران بستري و سرپايي

سابقه و هدف: انتروکوک ها، پاتوژن هاي مهم و شايع در عفونت هاي بيمارستاني هستند. ازميان گونه هاي مختلف انتروکوک ها، انتروکوکوس فکاليس و انتروکوکوس فسيوم، پاتوژن هاي اصلي محسوب مي شوند. سويه هاي مقاوم به ونکومايسين (VRE: Vancomycin resistant Enterococci) در بيماران سرپايي و بستري به وفور در سراسر جهان مشاهده مي شوند. در اين مطالعه، خصوصيات فنوتيپي و ژنوتيپي سويه هاي ايزوله شدهVRE از بيماران بستري و سرپايي مورد بررسي قرارگرفت.
روش بررسي: از مجموع 193 سويه، 178 سويه انتروکوکوس فکاليس و 15 سويه انتروکوکوس فسيوم جدا شدند که با روش ماکرودايلوشن براث، در مجموع 22 سويه به عنوان سويه هاي VRE شناسايي گرديدند. تمامي اين سويه ها ايزوله شده از بيماران بستري بود که تعداد 6 سويه از نمونه مدفوعي و 16 سويه از نمونه باليني بود.
يافته ها: با روش PCR، ژنوتيپ VanA در10 سويه انتروکوکوس فسيوم و در 2 سويه انتروکوکوس فکاليس شناسايي شد. همچنين VanB در 5 سويه انتروکوکوس فسيوم و در 5 سويه انتروکوکوس فکاليس تشخيص داده شد. ژنوتيپ VanC در هيچ کدام از سويه ها شناسايي نشد.
نتيجه گيري: با توجه به محدود بودن مطالعات در مورد سويه هاي VRE در کشور، امکان مقايسه دقيق بين مطالعه حاضر و تحقيقات ديگر ممکن نيست ولي اين مطالعه، مبين وجود سويه هاي VRE در فلور طبيعي و نمونه هاي باليني بيماران است. همچنين شايع بودن ژنوتيپVanA را نسبت به VanB در سويه هاي VRE نشان مي دهد.