تاثير فسفر و روي بر رشد و تركيب شيميايي ذرت

قابليت جذب روي در خاک هاي آهکي ايران، به دليل وجود مقدار زياد کربنات کلسيم و پ هاش بالا، نسبتا کم است. کاربرد زياد فسفر ممکن است سبب بروز کمبود روي در گياه شود. هدف از اين آزمايش مطالعه تاثير فسفر و روي بر رشد و ترکيب شيميايي ذرت (Zea mays L.) در شرايط گلخانه اي بود. آزمايش به صورت فاکتوريل، شامل پنج سطح فسفر (صفر، 25، 50، 100 و 200 ميکروگرم فسفر در گرم خاک از منبع فسفات دي هيدروژن پتاسيم)، و سه سطح روي صفر، 5 و 10 ميکروگرم روي در گرم خاک از منبع سولفات روي، در چارچوب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار اجرا شد. طول دوره رشد 60 روز بود، و در پايان آن گياهان از نزديکي سطح خاک برداشت شدند.
نتايج نشان داد که وزن ماده خشک بخش هوايي ذرت با مصرف فسفر و يا روي افزايش يافت. کاربرد فسفر، غلظت و جذب کل فسفر را در گياه افزايش، ولي غلظت روي را کاهش داد، و بر جذب کل روي تاثيري نداشت. مصرف روي، غلظت فسفر را در قسمت هوايي ذرت کاهش، ولي غلظت و جذب کل روي را افزايش داد. نسبت فسفر به روي با کاربرد فسفر افزايش و با مصرف روي کاهش يافت. مصرف فسفر و روي سبب افزايش غلظت آهن در گياه شد، ولي غلظت منگنز را کاهش داد، و تاثيري بر غلظت مس نداشت. پيش از هرگونه توصيه کودي، براي ارزيابي دقيق تر پاسخ رشد ذرت به مصرف فسفر و روي به بررسي هاي بيشتري در شرايط مزرعه اي نياز مي باشد.