رابطه اضطراب بدني اجتماعي با مراحل تغيير رفتار تمريني دانشجويان

هدف اين پژوهش، تعيين رابطه اضطراب بدني اجتماعي با مراحل تغيير رفتار تمريني در دانشجويان بوده است. به همين منظور پرسشنامه اضطراب بدني اجتماعي هارت و همکاران (1989) و مقياس مراحل تغيير رفتار تمريني کاردينال (1997) به طور تصادفي در اختيار تعداد 380 دانشجوي (185 دانشجوي پسر و 195 دانشجوي دختر) رشته هاي غير تربيت بدني دانشگاه فردوسي مشهد قرار گرفت. روايي محتواي پرسشنامه هاي مذکور توسط متخصصان، و ثبات دروني مقياس اضطراب بدني اجتماعي نيز در يک مطالعه مقدماتي با آلفاي کرونباخ 0.83 تعيين شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي همبستگي اسپيرمن، يومن ويتني، كروسكال واليس و مجذور خي استفاده شد. بر اساس يافته هاي پژوهش، ميانگين نمره اضطراب بدني اجتماعي دانشجويان پسر 26.28 و دانشجويان دختر 27.63 مي باشد. بين اضطراب بدني اجتماعي دانشجويان با سطوح تغييرات رفتار تمريني آنان، رابطه اي معني دار و معکوس وجود دارد (r=-0.144 ، P=0.005). بين اضطراب بدني اجتماعي دانشجويان دختر و پسر، تفاوت معني داري يافت نشد (P>0.05)، بين اضطراب بدني اجتماعي دانشجويان به تفكيك مراحل تغيير رفتار تمريني، تفاوت معني دار وجود دارد (P<0.01). بر پايه نتايج پژوهش، ميزان بالاي اضطراب بدني اجتماعي دانشجويان با سطوح پائين فعاليت بدني مرتبط است.