رابطه سلامت سازماني و اعتماد سازماني از ديدگاه کارکنان بيمارستان هاي آموزشي منتخب دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور اهواز

مقدمه: توانايي سازمان در حفظ، بقا و سازش با محيط و بهبود اين توانايي خود را مي توان به سلامت سازماني تعبير کرد. به نظر مي رسد سلامت سازماني و اعتماد سازماني با يکديگر ارتباط داشته باشند. از اينرو پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سلامت سازماني و اعتماد سازماني از ديدگاه کارکنان بيمارستان هاي آموزشي منتخب دانشگاه علوم پزشکي اهواز صورت گرفت.
روش پژوهش: اين پژوهش ازنوع توصيفي- تحليلي بود و به صورت مقطعي در سال 1392 انجام شد. نمونه پژوهش 210 نفر از پرسنل شاغل در بيمارستان هاي آموزشي منتخب (گلستان و امام خميني) بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي استاندارد سلامت سازماني هوي و فيلدمن (1996) و اعتماد سازماني کاناواتاناچي و يو (2002) جمع آوري گرديد. اين داده ها با استفاده از آمار توصيفي و شاخص هاي مرکزي آماري مانند ميانگين و انحراف معيار نمايش داده شد و از طريق آزمون همبستگي پيرسون در محيط SPSS19 تحليل گرديد.
يافته ها: بين سلامت و اعتماد سازماني همبستگي معنادار ضعيف و مثبتي (r=0.23) مشاهده شد (P=0.02). بين بعد يگانگي نهادي با اعتماد سازماني همبستگي ضعيف و منفي معناداري وجود داشت (r=-0.16 و P=0.03). بين ابعاد ساخت دهي، پشتيباني منابع، ملاحظه گري و تاکيد علمي با اعتماد سازماني همبستگي ضعيف و مثبت (0.16<r<0.29) معناداري مشاهده شد (0.001<P<0.035). بين بعد روحيه و اعتماد سازماني همبستگي نسبتا قوي و مثبتي يافت گرديد (r=0.30 و P<0.001).
نتيجه گيري: با توجه به همبستگي سلامت و اعتماد سازماني، تلاش براي فراهم آوردن آموزش هاي مناسب، تامين منابع لازم، تسهيل ارتباطات، ايجاد محيطي صميمي و حمايت از کارکنان مي تواند ضمن افزايش سطح سلامت سازماني، باعث افزايش اعتماد ايشان به سازمان گردد.