کاليبراسيون پارامترهاي ويبال در رويکرد موضعي مکانيک شکست با استفاده از داده هاي شکست ترد نمونه هاي خمش سه نقطه

ترک هاي ناشي از فرايندهاي ساخت يا عملکرد قطعات، مي توانند رشد نموده و موجب شکست سازه شوند. از اين رو، دستيابي به روشي مناسب جهت پيش بيني شروع رشد ترک، همواره مورد توجه بوده است. رويکردهاي اصلي در تحليل شکست سازه ها، شامل دو رويکرد کل نگر و موضعي است. در رويکرد کلنگر، مقاومت در برابر شکست، بر حسب مقادير بحراني پارامترهايي دور از نوک ترک مثل K يا J تحليل مي شود. در پژوهش حاضر، مدل برمين رويکرد موضعي به کار گرفته شده که از آن به منظور پيش بيني شکست ترد استفاده مي شود و در آن، ميدان تنش و کرنش در حوزه نوک ترک مورد بررسي قرار مي گيرد. در اين مدل پارامترهايي معرفي مي شوند که بايد از طريق داده هاي آزمون هاي تجربي کاليبره گردند. هدف از اين پژوهش، مقايسه روش هاي مرسوم در کاليبراسيون پارامترهاي رويکرد موضعي بر روي داده هاي آزمون هاي شکست ترد نمونه هاي خمش سه نقطه، شناخت محدوديت ها و در نهايت ارائه يک روش جديد کاليبراسيون جهت استخراج پارامترهاي مناسب براي پيش بيني شکست ترد اين نمونه ها با استفاده از رويکرد موضعي مکانيک شکست است. نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد، روشهاي مرسوم در کاليبراسيون پارامترهاي رويکرد موضعي با استفاده از آزمايش نمونه هاي خمش سه نقطه در برخي موارد با محدوديت همراه است. همچنين معرفي پارامتر موقعيت ويبال به عنوان معياري از سه بعدي شدن تنش ها در مدل برمين، روش مستدل جديدي جهت پيش بيني شکست ترد نمونه هاي خمش سه نقطه با قيود متفاوت، ارائه شده است.