مطالعه تجربي زبري سطح و عرض پليسه در فرآيند ميکروفرزکاري آلياژ تيتانيوم

ميکروفرزکاري يکي از فرايندهاي ساخت قطعات مينياتوري است. به دليل خواص منحصر به فرد آلياژ Ti6Al4V، مانند مقاومت در برابر اکسيداسيون، خستگي، خوردگي و همچنين کاربرد آن در صنايع حساس، در اين تحقيق به مطالعه زبري و عرض پليسه تشکيل شده در فرآيند ميکروفرزکاري اين آلياژ پرداخته مي شود. پارامترهاي ماشين کاري از جمله سرعت اسپيندل، نرخ پيشروي و عمق برش محوري به عنوان ورودي هاي فرايند در نظر گرفته شدند. آزمايش ها در حضور دو سيستم روان کاري تر و نيمه خشک انجام گرفت. ابزار ميکرو به کار رفته در آزمايش ها نيز، فرز انگشتي کاربايدي سرتخت به قطر 0.5 ميليمتر با روکش TiAlN بود. به منظور طراحي و تحليل نتايج، از روش تاگوچي استفاده گرديد. نتايج نشان داد که سرعت برشي و نرخ پيشروي به ترتيب، موثرترين پارامترها روي زبري سطح و اندازه پليسه در ميکروفرزکاري آلياژ تيتانيوم بودند و افزايش هر دوي آن ها، موجب کاهش مقدار زبري و عرض پليسه شد. همچنين روان کاري نيمه خشک عملکرد بهتري روي کيفيت سطح قطعات ميکروفرزکاري داشته است و اين تاثير در سرعت هاي برشي و عمق هاي برش بالا برجسته تر بود. در نهايت بهترين شرايط کيفيت سطح در هنگام استفاده از سيستم روان کاري نيمه خشک و در شرايط سرعت اسپيندل 30000 دور بر دقيقه، پيشروي 0.8 ميکرومتر بر لبه برنده و عمق برش 60 ميکرومتر حاصل شد.