جداسازي متابوليت هاي ثانويه طي فرآيند استخراج DNA از گياه آويشن و آناليز آنها با روش GC-Mass

استخراج DNA ژنومي با کيفيت و کميت مطلوب از نيازهاي بنيادي فنهاي مولکولي زيستي مختلف است. در بعضي تحقيقات به دلايل مختلفي نمونه هاي گياهي مورد مطالعه از طبيعت جمع آوري مي شود که اين گياهان معمولا خشبي بوده و استخراج DNA از بافت گياهي اين نمونه ها به علت وجود کربوهيدرات ها، ترکيبات پلي فنلي و پروتئينها با مشکلاتي روبرو است. به ويژه آنکه اين ترکيبات به شکل کمپلکس با اسيدهاي نوکلئيک ترکيب مي شوند و جداسازي آنها را با مشکل مواجه مي کند. در اين تحقيق DNA ژنومي از برگ گياه آويشن به گل رفته با چهار روش Doyle and Doyle، Dellaporta، Kang and Yang و Khanuja استخراج گرديد. نتايج به دست آمده نشان داد که روش خانوجا با اندکي تغييرات از بقيه روشها بهتر بود. در اين روش استخراج، رسوب چسبناک قهوه اي رنگي در محلول حاوي DNA به دست آمد که در روشهاي ديگر ديده نشد. بر اين اساس اين رسوب توسط آناليزهاي GC-Mass، IR و طيف UV مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و مشخص شد که اين رسوب شامل تيمول، کارواکرول، نروليدول و بورنئول بود. در طيف GC بيشترين ميزان را ماده تيمول دارا بود (65 درصد). از اين رو روش خانوجا بهينه شده توانست متابوليت هاي ثانويه عمده آويشن را جداسازي کرده و مي توان پيشنهاد نمود که اين روش جهت استخراج DNA گياهاني که به گل رفته اند مناسب تر از ساير روشها مي باشد.