ارزيابي کيفيت محيط زندگي در روستا - شهرها از ديدگاه ساکنين بر اساس تکنيک هاي مبتني بر منطق فازي مطالعه موردي: روستا- شهر اصلاندوز

مقاله حاضر با هدف بررسي متغيرهاي موثر بر رضايت مندي شهروندان از کيفيت محيط زندگي در روستا- شهرها از ديدگاه ساکنين آن با نمونه موردي روستا- شهر اصلاندوز، به دنبال تبيين علمي تر و نگاه کارشناسانه تر بر عوامل کيفيت محيط مي باشد.
بر اين اساس با توجه به مطالعه ادبيات نظري مربوط به کيفيت محيط، چارچوب مفهومي متشکل از عوامل پانزده گانه، براي بررسي تدوين و مباني تحقيق و تحليل قرار گرفته است. نوع پژوهش، از نظر هدف، کاربردي و توسعه اي و از لحاظ روش انجام تحقيق، توصيفي -تحليلي مي باشد. ويژگي هاي سن، جنس، سطح تحصيلات، رضايت اقتصادي و وضعيت تاهل به عنوان ويژگي هاي فردي و مستقل در اين راستا شناسايي شده اند تا تاثيرشان بر رضايت مندي از کيفيت محيط زندگي و هريک از عوامل پانزده گانه آن به عنوان متغيرهاي وابسته مورد تحليل قرار گيرد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن فرضيه حداکثر ناهمگني، براي محدوده مورد نظر (روستا- شهر اصلاندوز) 384 نفر محاسبه شد. به منظور تحليل داده ها، روش هاي آماري نظير توزيع فراواني، آزمون تک نمونه اي T، ضريب همبستگي اسپيرمن، في و کرامر به کار رفت که بدين منظور از نرم افزار SPSS استفاده شد. همچنين در تکميل تحليل ها از روش هاي چند معياره فازي و تحليل خوش هاي بهره گرفته شد.
نتايج نشان مي دهد که ميزان رضايت شهروندان از کيفيت محيط در حد مطلوبي قرار ندارد. نتايج که با استفاده از تحليل خوشه اي در پنج سطح (رضايت زياد، تا حدودي زياد، متوسط، تا حدودي کم و کم) بررسي شد، گوياي اين مي باشد که محله بهداري با سطح رضايت بالا، بهترين محله مي باشد. محله کمپ در سطح دوم واقع شده است و ساير محلات در سطح متوسط و رو به پايين واقع شده اند.