هنجاريابي و ساختار عاملي مقياس تعاملات خانوادگي (FCS) و رضايت خانوادگي (FSS): در خانواده هاي ايراني

هدف پژوهش حاضر بررسي ساختار عاملي، اعتبار و روايي مقياس هاي تکميلي انسجام و سازگاري خانواده (FACES-IV)، يعني، مقياس تعاملات خانوادگي (FCS) و مقياس رضايت خانوادگي (FSS) در جامعه خانواده هاي ايراني بود. اين پژوهش يک مطالعه توصيفي و مقطعي است که براي اين منظور 1652 آزمودني از اعضاء خانواده هاي هفت استان تهران، مشهد، تبريز، کرمانشاه، يزد، شيراز و اصفهان (558 پدر، 576 مادر و 518 فرزند) مقياس هاي تعاملات و رضايت خانوادگي را تکميل نمودند. براي بررسي روايي همگرا و واگرا از مقياس سلامت خلقي (DASS)، پرسش نامه مشکلات رفتاري کودکان (YSR)، فرم کوتاه مقياس استرس فرزندپروري (PSI-SF) و فهرست وقايع زندگي (LE) استفاده گرديد. نتايج آلفاي کرونباخ حاکي از آن بود که ميزان اعتبار مقياس تعاملات خانوادگي براي پدران، مادران و فرزندان خانواده به ترتيب 0.88، 0.87 و 0.89 و مقياس رضايت خانوادگي براي پدران، مادران و فرزندان خانواده به ترتيب 0.90، 0.88 0.89 به دست آمد. بررسي روايي همگرا و واگرا از طريق محاسبه ضريب همبستگي مقياس تعاملات و رضايت خانوادگي با مقياس DASS، YSR، PSI-SF و LE رضايت بخش بود. نتايج تحليل عاملي تاييدي نشان داد که الگوي دو عاملي وابسته به هم تحت عناوين دو زيرمقياس تعاملات و رضايت خانوادگي، برازش خوبي با داده ها دارد. در بررسي ساختار عاملي، نتايج پژوهش از مدل دو عاملي متمايل حمايت کرد. بر اساس نتايج، مقياس هاي تعاملات و رضايت خانوادگي واجد ويژگي هاي روان سنجي براي کاربرد در پژوهش هاي روان شناختي خانواده هاي ايراني است.