تاثير کاربرد مس و روي برغلظت و جذب عناصر غذايي کم مصرف (مس، روي، آهن و منگنز) و پرمصرف (فسفر) در گياه دارويي مرزه (.Satureja hortensis L) در شرايط گلخانه اي

به منظور بررسي تاثير سطوح مختلف مس و روي بر جذب عناصر کم مصرف (مس، روي، آهن و منگنز) و پر مصرف (فسفر) در ريشه و شاخساره گياه دارويي مرزه، يک آزمايش فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار اجرا شد. تيمارها شامل سه سطح مس (صفر، 5 و 25 ميلي گرم مس در کيلوگرم از منبع سولفات مس) و سه سطح روي ( صفر، 10 و 50 ميلي گرم روي در کيلوگرم خاک از منبع سولفات روي) به همراه ترکيبي از تمام سطوح فوق (در مجموع 9 تيمار) بودند. نتايج نشان دادکه کاربرد سطوح کفايت روي (10 ميلي گرم بر کيلوگرم) موجب افزايش 36.85، 20.53 و 08.66 درصدي به ترتيب غلظت روي، مس و منگنز شاخساره گرديد. هم چنين کاهش 38.8، 09.12 و 99.51 درصدي به ترتيب در غلظت مس، آهن و منگنز تحت تاثير 50 ميلي گرم بر کيلوگرم روي مشاهده شد. کاربرد سطوح کفايت مس نيز (5 ميلي گرم مس در کيلوگرم خاک) باعث افزايش 5.118، 76.19 و 21.63 درصدي به ترتيب غلظت مس، روي و منگنز شد ولي سطوح زياد بود مس (25 ميلي گرم بر کيلوگرم) به کاهش 20.15 و 99.7 درصدي غلظت روي و آهن و افزايش 89.201 درصدي غلظت منگنز شاخساره منجر گرديد. مقدار فلزات مس و روي در داخل اسانس قابل تشخيص نبود. به طورکلي نتايج اين مطالعه نشان دادکه برهمکنش منفي بين مس، روي و آهن در سطوح بالاتر کاربرد مس و روي اتفاق افتاده است، لذا در مزارع تحت کشت مرزه که داراي کمبود مس و روي هستند بايد اين مساله را در نظر گرفت که استفاده توام اين دو عنصر در سطوح بالا صورت نگيرد. هم چنين به دليل انتقال ناچيز عناصر به داخل اسانس، کشت و کار آنها در خاک هاي آلوده، مي تواند مورد توجه قرار گيرد.