تلقي کانت از ماده

کانت در بنيادهاي مابعدالطبيعي علم طبيعي، تلاش مي کند تا با فراهم آوردن بخشي محض براي فيزيک نيوتني، آن را به علم به معناي حقيقي کلمه تبديل کند. او در ضمن اين کار، فيزيک نيوتني را از مفاهيمي که از نقطه نظر فلسفه نقدي تهي و فاقد وجاهت اند پيرايش کرده و تلاش مي کند مفاهيمي سازگار با اين فلسفه را جايگزين آن ها کند. در نتيجه او در چندين موضع مهم در تقابل کامل با نيوتن قرار مي گيرد که يکي از اين مواضع، بحث ماهيت ماده است. نيوتن از قائلان به نظريه اتميسم است حال آن که کانت در برابر اين تلقي، نظريه ديناميکي ماده را مطرح مي کند. طبق اين نظريه ماده ذاتا داراي نيروهاي بنياديني است که امکان ماده مبتني بر آنهاست. او با برشمردن ايرادات اتميسم از نقطه نظر فلسفه استعلايي، نظريه جديد خود را همساز با اين فلسفه پيشنهاد مي دهد. در اين مقاله تلاش بر اين است که با بررسي متقابل اين دو نظريه رقيب، انگيزه هاي کانت براي ارائه نظريه ديناميکي ماده را بهتر بشناسيم.