بررسي تاثير سازوکارهاي حاکميت شرکتي بر کارآيي مديريت سرمايه در گردش

يکي از نقاط توجه ادبيات حسابداري و مديريت مالي، حاکميت شرکتي مي باشد، زيرا اعتقاد بر اين است که سازوکارهاي حاکميت شرکتي به کار گيرنده توانايي هايي هستند که از تاثيري مستقيم بر روي توانايي سرمايه گذاران براي وادارکردن مديريت به استفاده کارا از منابع موجود درسازمان ها برخوردارند. مديريت سرمايه در گردش نيز يکي ديگر از بخش هايي است که در ساختار مديريتي يک شرکت نقش حياتي ايفا مي کند. سياست هاي ناکارآمد مديريت سرمايه در گردش مي تواند نتيجه حاکميت شرکتي ضعيف باشد و در نهايت به کاهش ثروت صاحبان سهام منجر شود. به عبارت ديگر حاکميت شرکتي اثربخش به عنوان عامل نظارتي در مديريت کارآمد سرمايه در گردش شرکت محسوب مي شود. در اين پژوهش به تحليل تاثير سازوکارهاي حاکميت شرکتي بر کارآيي مديريت سرمايه در گردش در بين شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته مي شود. بدين منظور متغيرهاي درصد مالکيت سهامداران نهادي، تمرکز مالکيت سهامداران نهادي، تعداد اعضاء هيات مديره، استقلال اعضاء هيات مديره، و تفکيک وظايف مدير عامل و رئيس (نائب رئيس) هيات مديره به عنوان سازوکارهاي حاکميت شرکتي و متغيرهاي مدت زمان وصول مطالبات، مدت زمان نگهداري موجودي کالا، مدت زمان پرداخت بدهي ها و چرخه نقدينگي شرکت به عنوان معيارهاي کارآيي مديريت سرمايه در گردش در نظر گرفته شدند. داده هاي مورد نياز به صورت سالانه طي دوره زماني 90-1385 گردآوري شد. بر اساس پيش فرض هاي اقتصادسنجي، روش رگرسيوني مبتني بر داده هاي تابلويي- اثرات ثابت براي تمامي فرضيه هاي پژوهش انتخاب و بر اساس آن تجزيه و تحليل داده ها انجام گرفت. بر اساس نتايج پژوهش، ساز و کارهاي حاکميت شرکتي تا حدودي در بهبود کارايي مديريت سرمايه در گردش اثرگذار است.