رابطه پول و تورم در اقتصاد ايران: شواهدي بر اساس مدل *P

اين تحقيق با ديدگاه پولي در قالب مدل P^* به آزمون پولي بودن تورم در اقتصاد ايران با استفاده از تکنيک هايOLS وARDL  ، طي دوره زماني 87-1358 پرداخته و لازم به ذکر است که در اين تحقيق تنها مدل استاندارد P^* (شکاف قيمت داخلي) مورد آزمون قرار گرفته و با توجه به اينکه شکاف قيمت داخلي متشکل از شکاف توليد و شکاف سرعت گردش پول است، لذا از روش فيلتر هودريک- پرسکات براي برآورد مقادير توليد بالقوه و سرعت گردش پول تعادلي استفاده شده است.
نتايج حاصل از برآورد الگوهاي مختلف نشان مي دهد که مدل استاندارد P^* (شکاف قيمت داخلي) قادر به توضيح و پيش بيني تورم براي اقتصاد کشور نمي باشد، يعني نظريه مقداري پول براي اقتصاد ايران صدق نمي کند. بنابراين با توجه به عدم کارآيي مدل استاندارد P^* در اقتصاد ايران، مجددا به منظور بررسي فرضيه پولي بودن تورم در کشور، اثر متغيرهاي حجم نقدينگي، توليد ناخالص داخلي واقعي، نرخ ارز بازار غير رسمي و شاخص قيمت کالاها و خدمات وارداتي بر تورم با استفاده از روش ARDL مورد آزمون قرار گرفت.
نتايج نشان مي دهد که هر 10 درصد رشد نقدينگي منجر به افزايش سطح عمومي قيمت ها به ميزان 4.6 درصد مي شود. بنابراين فرضيه پولي بودن تورم در اقتصاد ايران به طور نسبي تاييد مي شود، ولي با توجه به اينکه رابطه بين تورم و حجم نقدينگي، يک رابطه يک به يک نيست و ساير عوامل هم بر تورم در اقتصاد ايران اثر مي گذارند لذا براي کنترل تورم در ايران نمي توان صرفا از سياست هاي پولي به عنوان يک ابزار کارآمد استفاده کرد.