تاثير سلامت معنوي پرستاران بخش هاي ويژه بر ارايه مراقبت معنوي از بيماران بستري

مقدمه: بعد معنوي نقش مهمي در سلامت، خوب بودن و کيفيت زندگي بيماران دارد. کمک در برآورده شدن نيازهاي معنوي بيماران عنصر اساسي مراقبت هاي باليني شناخته شده است. بنابراين، نياز حرفه اي پرستاران براي دستيابي به اين شايستگي در ارايه مراقبت معنوي منطقي به نظر مي رسد. هدف اين پژوهش بررسي تاثير سلامت معنوي پرستاران بر ارايه مراقبت معنوي به بيماران بود.
روش: اين پژوهش يک مطالعه توصيفي تحليلي مقطعي است که با هدف تعيين تاثير پرستاري سلامت معنوي در ارايه مراقبت معنوي از بيماران انجام شده است. دو پرسشنامه استاندارد سلامت معنوي پاليتزيان و اليسون و شايستگي مراقبت معنوي وان لئوون و همکاران استفاده شد. پرسشنامه سلامت معنوي بين 210 پرستاران از گروه هاي مختلف شاغل بخش هاي ويژه توزيع گرديد که 90% پرسشنامه ها بازگردانده شد و پرسشنامه مراقبت معنوي به وسيله پژوهشگران براي بررسي مراقبت معنوي ارايه شده توسط پرستاران شرکت کننده در پژوهش به 540 بيمار بستري در بخش ويژه تکميل گرديد. پژوهش از شهريور تا بهمن سال 1392 انجام شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي- استنباطي استفاده گرديد.
يافته ها: اکثر شرکت کنندگان در پژوهش را زنان تشکيل داده اند و محدوده سني جامعه مورد پژوهش از 30-26 سال و بيشتر آن ها سابقه کار بالاتر از 5 سال داشتند (%41)، %59.2 از پرستاران داراي سطح سلامت معنوي متوسط و %40.8 داراي سطح سلامت معنوي بالا بودند. در رابطه با سلامت معنوي ارايه شده به بيمار توسط پرستاران %5.8 مراقبت معنوي متوسط، %53.4 مراقبت معنوي مطلوب و %39.8 مراقبت معنوي بسيار مطلوب را به بيماران بستري ارايه داده اند. ارتباط معناداري بين ميانگين نمره سلامت معنوي و سن (p<0.04)، سابقه کار و سلامت معنوي (p<0.02)، آموزش هاي ديده شده و سلامت معنوي (p<0.03) و آموزش ديده شده و مراقبت معنوي (p<0.02) وجود دارد. به طور کلي، ارتباط معناداري بين سلامت معنوي و مراقبت هاي معنويمش (p<0.01) مشاهده شده است.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد که اگرچه اکثر شرکت کنندگان قادر به پاسخگويي به نيازهاي معنوي بيماران بودند، ولي برخي از آنان توانايي برآورده کردن نيازهاي بيماران را نداشته اند و با توجه به وجود ارتباط بين سلامت معنوي و مراقبت معنوي، توانمندسازي پرستاران در اين زمينه و ارايه برنامه هاي مراقبتي درماني براي افراد مبتلا به بيماري هاي مزمن همچون بيماري هاي قلبي توسط پرستاران در اولويت قرار گيرد.