مقايسه تعادل در کودکان دچار نارسايي توجه بيش فعالي با و بدون اختلال هماهنگي حرکتي

مقدمه: اختلال کاستي توجه/ بيش فعالي (AD HD)، الگوي پايدار بي توجه يا بيش فعالي و رفتارهاي تکانشي است. يکي از اختلال هاي همراه آن، اختلال هماهنگي حرکتي (DCD) است. هماهنگي حرکتي عملکرد پيچيده اي است که حاصل درگيري دستگاه هاي گوناگوني مانند درک حسي بينايي، حرکت ماهيچه ها، حافظه، توجه، مهار وضعيت و ترازبندي مي باشد. سيستم تعادل يکي از عملکردهاي مهم در هماهنگي حرکتي است که خود شامل اجزاي مختلفي مانند تعادل پويا و ايستاست.
هدف: مقايسه تعادل در کودکان دچار اختلال نقص توجه/ بيش فعالي با و بدون اختلال هماهنگي حرکتي و کودکان عادي.
مواد و روش ها: روش مطالعه از نوع توصيفي- مقايسه اي بود. آزمودني ها رويهم رفته 45 کودک پسر در محدوده سني 9-7 سالگي بودند که 30 نفر از آنها به دو مرکز دولتي و خصوصي سرپايي روانپزشکي کودک و نوجوان مراجعه کرده بودند و به صورت غيرتصادفي هدف دار انتخاب شدند. 15 نفر ديگر کودکان عادي به صورت تصادفي از مدرسه هاي شهر رشت بودند. براي تشخيص ADHD و DCDمصاحبه باليني بر اساس ملاک هاي(Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorder)DSM-IV  توسط فوق تخصص روانپزشکي کودک و نوجوان انجام شد. تعادل ايستا با آزمون اصلاح شده لک لک و تعادل پويا با آزمون راه رفتن پاشنه پنجه اندازه گيري شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS 16.0 تحليل شد. براي تعيين معني دار بودن تفاوت متغيرها در سه گروه از نظر آماري از آزمون ANOVA استفاده و P کمتر از 0.05 معني دار تلقي شد.
نتايج: مقايسه آماري تعادل ايستا و پويا بين سه گروه کودکان مبتلا به ADHD با و بدون DCD و کودکان عادي نشان داد که کودکان ADHD با و بدون DCD تعادل ايستا و پوياي ضعيف تري نسبت به کودکان عادي داشتند(P=0.0001). تعادل ايستا در کودکان ADHD با و بدون DCD تفاوت معني دار نداشت اما تعادل پويا در کودکان ADHD+DCD به طور معني دار از کودکاني که ADHD به تنهايي داشتند کمتر بود(P<0.05).
نتيجه گيري: کودکان دچار ADHD با و بدون DCD نسبت به کودکان عادي تعادل ضعيف تري دارند. همراهي DCD با ADHD باعث ضعف بيشتر در تعادل پوياي کودکانADHD  مي شود.