بررسي وضعيت استرس شديد شغلي و عوامل مرتبط با آن در رانندگان اتوبوس هاي حمل و نقل عمومي تهران، سال 1391

زمينه و هدف: شغل رانندگي محدوده وسيعي از عوامل استرس زا را در برمي گيرد. اين پژوهش با هدف تعيين وضعيت استرس شديد شغلي و عوامل مرتبط با آن در بين رانندگان اتوبوس در سيستم حمل و نقل عمومي در شهر تهران انجام شد.
روش بررسي: اين مطالعه به روش توصيفي- تحليلي بر روي 388 نفر از رانندگان اتوبوس شهري تهران در سال 1391 انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفي از 9 سامانه يا منطقه انتخاب شدند. براي بررسي روابط عوامل موثر بر استرس شديد از پرسشنامه اي با مشخصات دموگرافيک و اطلاعات رانندگي استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري رگرسيون لجستيک تک متغيره و چند متغيره صورت گرفت.
يافته ها: از کل افراد شرکت کننده در اين مطالعه، 31.7% اظهار داشتند در يک سال گذشته (يا در زمان انجام مطالعه) در حين کار استرس شديد داشته اند. همچنين متغيرهاي شيفت کاري و مسير اتوبوسراني به ترتيب باعث استرس 1.7 برابري در بين رانندگان عصر کار و چرخشي ماهانه نسبت به رانندگان صبح کار و 1.8 برابري رانندگان خطوط عادي نسبت به خطوط BRT شده بود. همچنين مصرف دارو و وجود بيماري، از عوامل موثر در ايجاد استرس 3.7 برابري در بين رانندگان بود.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد شيفت کاري و مسير اتوبوسراني، از جمله عوامل کاري موثر در بروز استرس شديد در بين رانندگان شرکت اتوبوسراني است. از طرفي، مصرف دارو و بيماري جسمي و روحي نيز مي تواند در افزايش استرس شديد در بين رانندگان موثر باشد.