تاثير يک دوره تمرين مقاومتي دايره اي بر سطح پلاسمايي گرلين آسيل دار، انسولين و هورمون رشد در پسران 17 تا 19 سال داراي اضافه وزن

زمينه و هدف: کنترل اشتها بر چاقي تاثيرگذار است. گرلين آسيل دار، يک پپتيد اشتهاآور مي باشد که در تنظيم هموستاز انرژي و کنترل وزن نقش دارد. اين پژوهش با هدف شناسايي اثر يک دوره تمرين مقاومتي دايره اي بر ميزان گرلين آسيل دار در پسران داراي اضافه وزن صورت گرفت.
روش بررسي: تعداد 20 دانش آموز پسر با ميانگين سني 18±0.92 سال؛ قد 174.5±5.07 سانتي متر، وزن 83.57±5.62 کيلوگرم؛ نمايه توده بدني 27.48±1.5 کيلوگرم بر مترمربع، به طور تصادفي در دو گروه شاهد و تمرين مقاومتي قرار گرفتند. برنامه تمرين مقاومتي دايره اي به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه و با شدت 60 درصد يک تکرار بيشينه اجرا شد. سطح گرلين آسيل دار، انسولين و هورمون رشد، به روش الايزا اندازه گيري گرديد.
يافته ها: تحليل هاي آماري نشان دادند، به دنبال انجام 12 هفته تمرين مقاومتي دايره اي، ميزان هورمون هاي گرلين آسيل دار (P=0.02) و هورمون رشد (P=0.04) افزايش معني داري داشت و سطح انسولين (P=0.83) نيز تفاوت معني داري را نشان نداد. همچنين همبستگي مثبت معني داري بين گرلين آسيل دار و هورمون رشد (r=0.58) مشاهده شد (P<0.05).
نتيجه گيري: به نظر مي رسد، تمرين مقاومتي دايره اي، ذخاير انرژي بدن را کاهش مي دهد و با افزايش ترشح گرلين آسيل دار، منجر به تحريک رفتار دريافت غذا و تعادل انرژي مي شود.