پروتئين غشايي MDR1 و نقش آن در سيستم ايمني و اختلالات عصبي

سابقه و هدف: MDR1 امروزه به عنوان شناخته شده ترين ترانسپورتر دخيل در مقاومت دارويي در سرطان هاي مختلف مورد توجه قرار گرفته، اما اهميت اين پروتئين در سيستم هاي مختلف بدن و نقش عملکردي آن در ساير بيماري ها کم تر مورد بررسي واقع شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي نقش MDR1 در سيستم ايمني و نيز اختلالات عصبي، و امکان استفاده از اين پروتئين در درمان بيماري هاي مرتبط مي باشد.
مواد و روش ها: مقاله حاضر با استفاده از پايگاه هاي اطلاعاتي Pubmed، Google scholar،ScienceDirect  و Elsevier به بررسي 68 مقاله معتبر داخلي و خارجي که در بازه زماني سال هاي 1998تا 2014 منتشر شده مي پردازد و در مواردي به تجاربي که گروه ما در دانشگاه اصفهان در خصوص اين پروتئين به دست آورده اشاره مي شود.
يافته ها: بيان پروتئين MDR1 در بلوغ سلول هاي دندريتيک و مهاجرت به گره هاي لنفاوي، و هم چنين در فرآيند فعال شدن لنفوسيت هاي T نوع CD8⁺ و CD4⁺ افزايش مي يابد. در مقايسه با ساير جمعيت هاي لوکوسيتي، سلول هاي NK داراي بالاترين سطح بيان براي MDR1 مي باشند. فعاليت اين پروتئين در سلول هاي naive B گزارش شده هم چنين در سلول هاي اندوتليال مويرگي مغز، درگير در ايجاد سد خوني - مغزي، به منظور جلوگيري از ورود مولکول هاي کوچک دارويي و التهابي به داخل سيستم عصبي مرکزي، مشاهده مي شود. اين فعاليت در بيماري هاي گوناگون تخريب کننده سيستم ايمني کاهش مي يابد.
استنتاج: اين مطالعه به شناسايي اهميت و عملکرد بيان پروتئين MDR1 در سلول هاي سيستم ايمني و اندوتليال مويرگي مغز پرداخته است. نقش اين پروتئين و عملکرد تغيير يافته آن در بيماري هاي گوناگون تخريب کننده سيستم ايمني و عصبي، به تفصيل بيان شده است.بي شک شناخت جامع نقش چندجانبه پروتئين MDR1 در تلاش جهت درمان اين اختلالات، راه گشا خواهد بود.