بررسي تاثير تماس پوستي مادر و نوزاد بلافاصله پس از زايمان بر دلبستگي مادري و اضطراب مربوط به نوزاد: کارآزمايي باليني تصادفي شده

مقدمه: اولين ساعات تولد، يک دوره بحراني براي شکل گيري دلبستگي مادر و نوزاد و کاهش اضطراب مربوط به نوزاد است و جداسازي مادر و نوزاد در اين زمان، منجر به اثرات نامطلوبي مي شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير تماس پوستي مادر و نوزاد بلافاصله پس از زايمان بر دلبستگي مادري و اضطراب مربوط به نوزاد انجام شد.
روش کار: اين مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي در سال 1387 بر روي 114 مادر نخست باردار مراجعه کننده جهت زايمان به زايشگاه بيمارستان ام البنين (س) مشهد انجام شد. افراد به دو گروه مراقبت با تماس پوستي و مراقبت معمول تقسيم شدند. در گروه تماس پوستي، نوزاد بلافاصله پس از زايمان، بدون پوشش، به صورت سينه به سينه در تماس پوستي با مادرش قرار مي گرفت. در گروه مراقبت معمول، نوزاد بلافاصله پس از زايمان، به زير گرم کننده تابشي منتقل مي شد. اطلاعات مربوط به مادر و نوزاد با استفاده از پرسشنامه جمع آوري شد و دو گروه تا پايان دوره نوزادي جهت ارزيابي ميزان دلبستگي مادر و نوزاد و اضطراب مربوط به نوزاد مورد پيگيري قرار گرفتند. تجزيه و تحليل با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 14) و آزمون هاي کاي دو، تي مستقل و من ويتني انجام شد. ميزان p کمتر از 0.05 معني دار در نظر گرفته شد.
يافته ها: 92 زوج مطالعه را به پايان رساندند. در گروه تماس پوستي نسبت به گروه مراقبت معمول، ميزان دلبستگي مادري به طور معني داري افزايش يافت (51.17±3.88 در مقابل 49.19±4.56، p=0.02) و ميزان اضطراب مربوط به نوزاد کاهش يافته بود (28.2±3.32 در مقابل 26.07±4.16، p=0.03).
نتيجه گيري: تماس پوستي مادر و نوزاد، ميزان دلبستگي مادري را افزايش و ميزان اضطراب مربوط به نوزاد را کاهش مي دهد.