تبيين سير تکامل الگوي ميدان شاه در پايتخت هاي صفوي ايران

ميدان نقش جهان اصفهان، الگوي تکامل يافته ميادين شاه در پايتخت هاي دوره صفوي ايران است. دستيابي به الگوي مذکور يکباره نبوده و ريشه هاي شکل گيري و تکامل آن در پايتخت هاي اول و دوم صفوي وجود داشته است. روش تحقيق در پژوهش حاضر تفسيري تاريخي است؛ به طوري که تبيين نتايج حاصل از مطالعه تطبيقي بين ويژگي هاي ميادين شاه، پس از شناخت، استنتاج و تحليل از اسناد و متون تاريخي انجام يافته است. سير ويژگي هاي کالبدي و عملکردي ميادين شاه، داراي روندهايي ثابت، متغير و تکاملي بوده اند. کاربري هاي ميدان و دسترسي هاي آن روندي ثابت و زمان شکل گيري، اسامي و ابعاد ميادين شاه، روندي متغير داشته است. طرح اوليه، محدود شدن تعدد و تنوع عناصر معماري کناره اي و شکل گيري همزمان آنها با ميدان، جداره سازي، نسبت هندسي يکسان و طراحي عناصر طبيعي از ويژگي هاي تکاملي اين سير است. تحليل روند اين ويژگي ها نشان دهنده آن است که سير تکاملي در الگوي ميادين شاه پايتخت هاي صفوي وجود داشته است.