اثربخشي افزودن اسيدفوليک به والپروات سديم در درمان مانياي حاد، کارآزمايي باليني دوسويه کور

مقدمه: مقاومت درماني در مانياي حاد شايع است و نقش درمان هاي تقويتي شامل فاکتورهاي تغذيه اي و ويتامين ها هميشه مورد توجه بوده است. هدف اين پژوهش، ارزيابي تاثير افزودن فوليک اسيد به سديم والپروات در درمان مانياي حاد بود.
روش کار: اين مطالعه به صورت کارآزمايي باليني دوسويه کور در بيمارستان روانپزشکي ابن سيناي مشهد و در سال 1390 انجام گرفته و در سايت کارآزمايي هاي باليني ايران به شماره IRCT201112188106N1 ثبت شده است. به 29 بيمار مانيک، علاوه بر سديم والپروات، به صورت تصادفي در دو گروه فوليک اسيد و دارونما داده شد. در خط پايه و پايان هفته هاي سوم و ششم، شدت مانيا با آزمون مانياي يونگ (YMRS) و بهبود شناختي با آزمون کوتاه وضعيت رواني (MMSE) ارزيابي شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون هاي کاي دو و تي دانشجويي تحليل گرديدند.
نتايج: ميانگين نمرات YMRS در خط پايه در گروه فوليک اسيد22±2.44 و در گروه پلاسبو21.14±1.95 محاسبه گرديدکه اين ميانگين در پايان هفته هاي سوم و ششم در گروه فوليک اسيد8.26±4.86 و3.13±1.64 و در گروه پلاسبو14.14±4.31 و 13±5.21 بود. کاهش ميانگين نمرات YMRS در گروه فوليک اسيد نسبت به دارونما پس از پايان هفته سوم (p=0.005)و ششم(p<0.001) ، معني دار اما تغييرات ميانگين نمرات MMSE پس از پايان هفته سوم p=0.068و ششم p=0.068معني دار نبود.
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي مطالعه، درمان کمکي با اسيد فوليک در کنار درمان اصلي با سديم والپروات، در بهبود علايم دوره مانياي حاد اختلال دوقطبي حداقل تا پايان هفته ششم درمان موثر است.