تاثير درمان هورموني و استفاده از الگوي سه زايش در دو سال بر بازده توليدمثلي ميش هاي زندي در سنين مختلف

به منظور بررسي تاثير درمان هورموني و استفاده از الگوي سه زايش در دو سال بر راندمان توليد بره از سنين مختلف ميش هاي زندي تعداد 149 راس ميش به هفت گروه سني مختلف (1 تا 7 سال) تقسيم شدند. ميش هاي موجود در تمام گروه هاي سني براي سه دوره توليدمثلي متوالي به فاصله 8 ماه تحت درمان هورموني قرار گرفتند. تيمار هورموني ميش ها شامل همزمان سازي فحلي با استفاده از اسفنج پروژسترون به مدت 12 تا 14 روز قبل از تاريخ جفت گيري و سپس خروج اسفنج ها و تزريق 400 واحد بين المللي PMSG به هر ميش بود. ميش هاي موجود در تمام گروه ها به روش قوچ اندازي طبيعي بارور شدند. در حاليکه درصد ميش هاي قصر و درصد تلفات قبل از شيرگيري بره هاي متولد شده از ميش هاي يک تا هفت ساله به لحاظ آماري يکسان بود، اما بين ميش هاي يک تا هفت ساله به لحاظ تعداد زايش طي 2 سال، تعداد بره متولد شده، نسبت چند قلوزايي، تعداد بره از شيرگرفته، مجموع وزن بره متولد شده و مجموع وزن بره از شير گرفته شده تفاوت معني داري وجود داشت (P<0.01). نتايج نشان داد ميش هاي پنج ساله و شش ساله بهترين پاسخ به درمان هورموني را در الگوي سه زايش در دو سال داشته و بالاترين ميزان بره را در بين تمام سنين مورد بررسي توليد کردند، در حالي که ميش هاي هفت ساله و يک ساله داراي پائين ترين عملکرد بودند.