خوانش شعر «ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد» فروغ فرخزاد از ديدگاه تحليل روانکاوي ژاک لاکان

تعابير و واژگان در شعر فروغ فرخزاد بازتاب آميزه اي از تجارب شخصي و انديشه ها و جهان بيني شاعر است. با تحليل روانشناختي اشعار فروغ مي توان عواطف و احساسات شاعر و همچنين صفات و احوال نفساني غالب بر عصر و معاصرانش را نيز مي توان شناخت. تحليل يا نقد روانشناختي يکي از ابزارهاي است که مي توان ناخودآگاه فردي و جمعي جامه شاعر را در شعر او جستجو نمود. آرا و انديشه هاي فيلسوف فرانسوي ژاک لاکان با استفاده از شيوه ديالکتيکي هگل و زبان شناسي فرديناند دو سوسور، بازگشتي دوباره به آراي فرويد دارد يا به نحوي که تحليل روانکاوي در همه ابعاد زندگي انسان معاصر تجلي مي يابد. نظريات لاکان مرزهاي روانکاوي را در نورديده و آن را با علوم ديگر در مي آميزد. لاکان براي رسيدن به آن چه از روانکاوي مي خواهد اقدام به پي ريزي سه نظام يا بنيان مي کند که عبارتند از: امر خيالي، امر نمادين و امر واقع. اين تحقيق سعي دارد با استفاده از آرا و انديشه هاي لاکان و نظريه زبان مبنايانه او درباره رشد رواني سوژه به تحليل زبان، انديشه و رسيدن به ناخودآگاه جمعي شاعر در شعر«ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد» فروغ فرخزاد بپردازد. براين اساس ابتدا سه نظام يا بنيان انديشه لاکان يعني امرخيالي، امرنمادين، امر واقع را بررسي کرده و سپس کاربردپذيري مفاهيم لاکاني در نقد ادبي را در خوانش تحليلي از شعرمعروف «ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد» مورد نقد و بررسي قرار مي گيرد. اين تحقيق مي کوشد تعابير به کار رفته در شعر را از ديدگاه نقد روانکاوي لاکان تحليل نموده و با استفاده از نقد واژگان، ايماژها و زبان شعري به ذهنيت و ناخودآگاه شاعر نزديک تر شده و آن را نقد و بررسي نمايد.