اثر مصرف نيکوتين بر علائم فيزيکي و رواني سندرم ترک در موش صحرايي نر وابسته با تک دوز يا دوزهاي مکرر مورفين

زمينه و هدف: اعتياد به مورفين و سندرم ترک ناشي از آن، از معضلات اصلي جوامع بشري است. در اين مطالعه اثر نيکوتين بر شدت وابستگي فيزيکي و رواني ايجاد شده با تک دوز و دوزهاي مکرر مورفين مطالعه شد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه رتهاي نر نژاد ويستار به دو روش تک دوز و دوزهاي مکرر به مورفين وابسته شدند. در روش تک دوز، رتها تنها يک دوز مورفين دريافت کرده و 24 ساعت بعد از آن نالوکسان دريافت کردند و در روش دوزهاي مکرر، رتها دوزهاي افزايشي مورفين را به مدت 7 روز دريافت کردند و 24 ساعت بعد از آخرين دوز ( روز هشتم)، نالوکسان دريافت کردند. در روش تک دوز رتها 30 دقيقه قبل از دريافت نالوکسان يک دوز نيکوتين دريافت کردند اما در دوزهاي مکرر از روز چهارم تا هفتم به مدت چهار روز، 15 دقيقه قبل از دريافت مورفين نيکوتين دريافت کردند. 5 دقيقه بعد از دريافت نالوکسان، رفتارهاي مربوط به سندرم ترک، از رتها به مدت سي دقيقه فيلم برداري شد. سپس علائم فيزيکي و رواني سندرم ترک مورفين ثبت گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد تزريق دوزهاي مکرر مورفين و حتي تنها يک دوز مورفين مي تواند وابستگي ايجاد نمايد. مصرف نيکوتين شدت علائم سندرم ترک خصوصا وزن مدفوع و امتياز کل ترک را در روش تک دوز و افزايش وزن مدفوع، کاهش وزن، تنفر مکاني و امتياز کل ترک را در دوزهاي مکرر کم کرد.
نتيجه گيري: بر پايه داده هاي ما، حتي يک دوز مورفين مي تواند در رتها وابستگي ايجاد نمايد. از طرفي، مصرف نيکوتين مي تواند شدت علائم سندرم ترک را تضعيف نمايد.