مقايسه نتايج بينايي عمل جراحي آب مرواريد در بيماران يک چشمي فاقد ديد چشم ديگر و بيماران داراي ديد کم در بيمارستان متيني کاشان طي سال هاي 1390 - 1385

سابقه و هدف: به منظور مقايسه نتايج بينايي عمل جراحي آب مرواريد در دو گروه از بيماران يک چشمي (چشم ديگر فاقد ديد يا داراي ديد کمتر از 20.200) اين مطالعه انجام گرفت.
مواد و روش ها: در اين مطالعه آينده نگر کل بيماران يک چشمي با آب مرواريد (که بهترين ديد اصلاح شده چشم آنها کمتر از 20.200 بود) مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بينايي بر اساس تابلو اسنلن قبل از عمل و سه ماه بعد از عمل، عوارض عمل جراحي، علت کاهش ديد در چشم ديگر بيماران در فرم اطلاعاتي ثبت گرديد. تمام بيماران حداقل به مدت 3 ماه پيگيري شدند.
نتايج: ميانگين سني بيماران 52±13 سال بود. پنجاه و هشت درصد از بيماران زن بودند. شايع ترين علت هاي کاهش ديد در چشم ديگر بيماران گروه اول به ترتيب رتينوپاتي ديابتي (32.4 درصد) و تروما (31 درصد) و در گروه دوم به ترتيب رتينوپاتي ديابتي (41.7 درصد)، بيماري هاي وابسته به سن در ماکولا (18.6درصد) و تروما (14.2 درصد) بود. سه ماه بعد از عمل جراحي در 58 درصد از بيماران گروه اول و 42 درصد از بيماران گروه دوم بهترين ديد اصلاح شده بالاتر از 20.40 بود. نتايج بينايي بعد از سه ماه در دو گروه تفاوت معني داري نداشت (P= 0.834).
نتيجه گيري: عمل جراحي آب مرواريد به روش فيکو و گذاشتن لنز داخل چشمي در بيماران يک چشمي بي خطر بوده و باعث بهبودي ديد در آن ها مي شود.