آزمون اثر غيرمستقيم تعارض کار-خانواده بر خشنودي زندگي–يک الگوي چند ميانجيگر

هدف تحقيق حاضر، آزمون اثر غيرمستقيم تعارض کار-خانواده بر خشنودي زندگي پرستاران (340 نفر) بيمارستان هاي شهر شيراز از طريق آزمون يک الگوي چند ميانجيگر بود، در اين تحقيق سعي شد با استفاده از يک رويکرد الگوي چند ميانجيگري، اثر غيرمستقيم تعارض کار-خانواده بر خشنودي زندگي از طريق دو ميانجيگر خشنودي شغلي و خشنودي خانواده به صورت همزمان مورد آزمون قرار گيرد.
در اين مطالعه سعي بر اين بود که دو انديشه کلي روشن گردد: اول اينکه تعارض کار-خانواده به صورت غيرمستقيم مي تواند ميزان کيفيت کلي زندگي فرد را متاثر سازد و دوم اينکه چگونگي کيفيت کلي خشنودي زندگي بستگي به خشنودي فرد از دو جنبه عمده زندگيش (کار و خانواده) دارد.
با استفاده از آزمون الگوي چندميانجيگر پريچر و هايز (2008)، ميزان اثرات مستقيم و غير مستقيم الگوي حاضر و معني داري آماري آنها مورد ارزيابي قرار گرفت.
تحقيق حاضر درنهايت دو انديشه کلي مطرح شده را تاييد کرد، ضمن آنکه اثرات غيرمستقيم خاص از طريق هر يک از دو متغير ميانجيگر الگوي مورد نظر را نيز مشخص کرد.