هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير دو برنامه تمرين هوازي با شدت هاي متفاوت بر برخي شاخص هاي خطر بيماري قلبي - عروقي در دختران جوان بود. به همين منظور، 42 دختر (با ميانگين هاي سن 20.59±1.46 سال، قد 160.29±4.75 سانتي متر، وزن 59.23±8.82 کيلوگرم، شاخص توده بدن 22.08±3.41 کيلوگرم بر مترمربع، درصد چربي بدن 15.42±3.85 و حداکثر توان هوازي 25.34±3.96 ميلي ليتر بر کيلوگرم وزن بدن در دقيقه) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه قرار گرفتند: الف) تمرين هوازي با شدت 75-65 درصد ضربان قلب بيشينه، ب) تمرين هوازي با شدت 90-80 درصد ضربان قلب بيشينه و ج) گروه کنترل. سپس دو گروه تجربي به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه، تحت تاثير تمرين هاي هوازي قرار گرفتند. تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون آناليز واريانس يکطرفه (ANOVA) نشان داد که بين سه گروه کنترل، تمرين هوازي با شدت 90-80 درصد ضربان قلب بيشينه و تمرين هوازي با شدت 75-65 درصد ضربان قلب بيشينه، در شاخص هاي کلسترول تام، تري گليسريد، ApoAI, HDL3, HDL2, HDL, LDL-C سرمي تفاوت معني داري وجود ندارد (P>0.05). همچنين مشخص شد که تمرينات هوازي با هر دو شدت، موجب افزايش معنادار حداکثر توان هوازي مي شود (P<0.05). مي توان گفت انجام دو برنامه تمرين هوازي با شدت هاي مختلف بر شاخص هاي خطر بيماري هاي قلبي - عروقي در دختران جوان سالم تاثير معني داري ندارد، اما مي تواند موجب بهبود آمادگي هوازي در آنها شود.