رابطه معنويت سازماني با توانمندسازي روانشناختي، خلاقيت، هوش معنوي، استرس شغلي و رضايت شغلي کارکنان دانشگاه

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، تعيين رابطه بين معنويت سازماني با توانمندسازي روانشناختي، خلاقيت، هوش معنوي، استرس شغلي و رضايت شغلي کارکنان دانشگاه است.
روش: جامعه پژوهش تمامي کارکنان يکي از دانشگاه ها بودند که از بين آنها 308 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب گرديد و ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه معنويت سازماني ميليمن، پرسشنامه توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر، پرسشنامه خلاقيت جعفري، پرسشنامه هوش معنوي کينگ، پرسشنامه توصيف شغلي و پرسشنامه استرس شغلي HSE را تکميل کردند. داده هاي به دست آمده با استفاده از روش هاي همبستگي پيرسون، آزمون t مستقل، تحليل واريانس يکراهه و آزمون تعقيبي شفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج نشان داد که بين معنويت سازماني با توانمندسازي روان شناختي، خلاقيت و استرس شغلي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنين بر اساس نتايج بين سابقه شغلي کارکنان با معنويت سازماني ارتباط معنادار وجود داشت.
نتيجه گيري: معنويت از مهمترين متغيرهاي موثر بر توانمندسازي و خلاقيت کارکنان است که سياست گذاران سازمان ها بايد با بهره گيري از آن، حداکثر توان کارکنان را در جهت تحقق اهداف سازماني بسيج کنند.