P-گليکوپروتئين 170، اهميت باليني و عملکرد پاتوفيزيولوژيک آن در سرطان

مقدمه: -Pگليکوپروتئين 170 توسط ژن MDR1 کد مي شود و به خانواده انتقال دهنده (ABC) ATP binding cassette تعلق دارد. اين پروتئين اعمال مهمي را در فيزيولوژي سلولي بر عهده داشته، عملکرد آن در سلول هاي سرطاني منجر به شکست درمان مي گردد. در اين مطالعه، ساختار -pگليکوپروتئين و ژن آن معرفي شده است. علاوه بر اين، نقش پاتوفيزيولوژيک اين پروتئين و تاثير آن بر فارماکوکينتيک مورد بحث قرار گرفته است.
روش ها: به منظور معرفي جديدترين مطالعات در رابطه با -pگليکوپروتئين، MDR1 و اهميت باليني آن ها در سلامتي و بيماري، پايگاه هاي داده EBSCO، Elsevier، PubMed و OVID مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، به بحث يافته هاي اخير نويسندگان در زمينه MDR1 و لوسمي پرداخته شده است.
يافته ها: -pگليکوپروتئين به طور طبيعي در بسياري از بافت ها شامل کبد، روده و مغز بيان مي شود. اين پروتئين در بسياري از فرايندهاي سلولي از قبيل التهاب، تمايز سلول هاي ايمني، سميت زدايي و ترشح هورمون ها نقش دارد. کاهش کارايي درمان و عود بيماري متعاقب آن به علت مقاومت دارويي مهم ترين پيامد عملکرد اين پروتئين بوده است و به عنوان يکي از پر چالش ترين موانع در درمان سرطان مورد توجه مي باشد.
نتيجه گيري: -pگليکوپروتئين يک انتقال دهنده مهم با نقش حفاظتي در حيات سلول طبيعي است. از طرفي، در برخي سلول هاي سرطاني مي تواند عامل مقاومت دارويي باشد. مطالعات جامع در رابطه با MDR1 و -pگليکوپروتئين 170 مي تواند روش هاي جديد تشخيصي و درماني را فراهم نمايد.