روند تشديدي کاهش سطح درياچه اروميه موجب پايين آمدن کيفيت آب، لب شور و غيرقابل برداشت شدن آن در چاه هاي حاشيه درياچه شده است. از اين نظر، تحقيق حاضر با هدف بررسي تغييرات شوري سطح آب زيرزميني دشت اروميه در سه دوره زماني انجام شد. براي ارزيابي شوري آب زيرزميني، داده هاي مربوط به تعداد 57 چاه در سه مقطع زماني 1380، 1384 و 1387 بررسي و با استفاده از روش کريجينگ معمولي در محيط GIS و نرم افزارهاي GS+ و ARCVIEW8 نقشه هاي تغييرات شوري آب زيرزميني دشت تهيه شد. نتايج به دست آمده نشان داد نيم تغيير نماي تجربي با مدل کروي، شعاع تاثير 26860 متر و خطاي برآورد 0.288 دسي زيمنس بر متر براي برآورد شوري آب زير زميني دشت مناسب تر است. ضريب همبستگي براي مدل برازش يافته برابر 0.999 بدست آمد. بر اساس نقشه هاي شوري آب زيرزميني تهيه شده، مساحت اراضي با شوري آب زيرزميني بيش از 2 دسي زيمنس بر متر در سال 1380 برابر 1924 هکتار بود که در سال 1387 به 8331 هکتار رسيده است. همچنين طي اين سال ها، مساحت اراضي با شوري آب زيرزميني کمتر از 1 دسي زيمنس بر متر معادل 14675 هکتار کاهش يافته است. مقادير بيشينه شوري مشاهده شده نيز از 1.91 دسي زيمنس بر متر در سال 1380 به 5.8 دسي زيمنس بر متر در سال 1387 افزايش يافته است.