گونه شناسي رهيافت هاي ميان رشته اي و دلالت هاي آن در طراحي برنامه درسي چند فرهنگي در آموزش عالي

از جمله موضوع هايي که امروزه در محافل آموزش عالي جهان به آن پرداخته مي شود، مساله بين المللي کردن آموزش عالي و فراهم کردن زمينه مناسب جهت جذب دانشجويان خارجي مي باشد. اين مهم مستلزم متغيرهاي گوناگوني از جمله پذيرش کثرت گرايي فرهنگي در محيط هاي دانشگاهي و توجه کافي به تجربه بين فرهنگي و توسعه مراودات بين المللي مي باشد. با اين حال مطالعه برنامه هاي درسي آموزش عالي ايران مويد اين حقيقت است که نظام آموزش عالي ايران فاقد الگو و راهکار مناسب در زمينه برنامه درسي چند فرهنگي، شناسايي ساير فرهنگ ها و تجربه بين فرهنگي مي باشد. اين مساله در قالب موانع فرهنگي چالش هايي را در برابر بين المللي کردن برنامه درسي آموزش عالي ايران ايجاد نموده است. در اين پژوهش با استفاده از روش پژوهش کيفي از نوع تحليل تطبيقي، به بررسي و واکاوي رهيافت هاي شناسايي شده برنامه ميان رشته اي اقدام شده است. بر اساس يافته هاي پژوهش، مطالعات بين رشته اي ضمن ارائه ديدگاه هاي جامع قادرند به مطالعات متخصصان در حوزه برنامه درسي چند فرهنگي انسجامي خاص داده و در مواجهه با موانع فرهنگي بين المللي کردن برنامه هاي درسي در آموزش عالي نقش موثري را ايفا نمايد.