ارتباط بيماري گريوز و تاثير درماني آن با شاخص ‌هاي استخواني

مقدمه: بيماري گريوز نوعي بيماري خود ايمني است كه با افزايش تحريك پذيري غده تيروييد و در نتيجه هيپرتيروييدي همراه مي‌باشد. افزايش واگردش استخواني به علت افزايش جذب استخواني در هيپرتيروييدي گزارش شده است و ميزان جذب استخواني بستگي به ميزان هورمون‌هاي تيروييدي در خون دارد. اين گونه افزايش واگردش استخواني مسوول كاهش توده استخواني بوده و در نتيجه بيماران گريوزي با افزايش خطر ابتلا به استئوپروز روبرو مي‌باشند. هدف اين مطالعه بررسي ارتباط بين بيماري گريوز و شاخص‌هاي استخواني است.
مواد و روشها: افراد مورد بررسي در اين مطالعه شامل 31 بيمار مبتلا به گريوز بودند كه شروع به درمان نكرده بودند و 37 داوطلب سالم بود كه از نظر جنس و سن با گروه بيماران مطابقت داشتند. بيماري گريوز از طريق مختل شدن ميزان سرمي  TSH و افزايش مقادير سرمي T₃  آزاد و T₄ آزاد و آنتي‌بادي گيرنده تيروئيد مثبت تشخيص داده شدند. در نهايت رابطه بين ميزان سرمي استئوكلسين و Cross laps با بيماري گريوز و سپس بعد از 8 هفته درمان و پيگيري با دو نوع داروي متي‌مازول و پروپيل تيواوراسيل بررسي شد. براي مقايسه ميانگين از T-test استفاده شد، در مواردي كه آزمون‌هاي پارامتريك قادر به نشان دادن اختلاف نبود از آزمون ناپارامتري Mann-Whitney استفاده شد. براي مقايسه مقادير فراواني توزيع متغيرها از آزمون c²و در مواردي كه شرايط انجام اين آزمون وجود نداشت از Fisher Exact test استفاده شد. سطع معني‌داري كمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
نتايج: قبل از درمان مقادير سرمي شاخص‌هاي استخواني و هورمون‌هاي تيروئيدي بين بيماران و گروه شاهد تفاوت معني‌داري نداشت. بعد از درمان بهبودي و برگشت در حد طبيعي در تمام تست‌هاي آزمايشگاهي مشاهده شد. بين دو گروه درماني از نظر تأثير درمان بر هورمون‌هاي تيروييدي و شاخص‌هاي استخواني تفاوتي  وجود نداشت.
نتيجه‌گيري: ارتباط بارزي ميان بيماري گريوز و شاخص‌هاي استخواني وجود دارد. بنابراين درمان بيماري گريوزي مي‌تواند واگردش استخواني را بهبود بخشد. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه تشخيص و درمان زود هنگام بيماري گريوز مي‌تواند براي پيشگيري از پوكي استخوان موثر باشد.