اين نوشتار به منظور نشان دادن اعتبار روش تفسير قرآن به قرآن و كارآمدي آن، به بررسي و تحليل مباني روش تفسيري مي پردازد. در اين مقاله با تشريح شناختاري و عقلايي و نيز عرف خاص و ساختار ويژه زبان قرآن و تبيين استقلال معناشناختي قرآن و پيوند معنايي ميان آيات، فهم مفاهيم و آيات قرآن را بيش از همه به خود متن قرآن و شواهد درون متني وابسته مي داند. افزون بر اين، وثاقت متن قرآن و تحريف نشدن آن، به عنوان يكي ديگر از مباني، رابطه اي متقابل با پيوند معنايي آيات قرآن دارد و هماهنگي متن قرآن را نمايان مي سازد، ازاين رو كشف پيوند معنايي آيات، ارزشمندترين فعاليت تفسيري است كه بيش از همه در روش تفسير قرآن به قرآن ـ به ويژه در الميزان ـ مشهود است.
لطفا براي مشاهده چکيده عربي به متن کامل (PDF) مراجعه فرماييد.