پيشينه و هدف: روش متداول درمان کراتوکونژنکتيويت بهاره، استفاده از قطره کرومولين سديم و استروييدهاي ضعيف، مانند فلورومتولون است. با توجه به عدم جواب کافي در برخي بيماران، استفاده از داروهاي قوي تر اجتناب ناپذير است. اين مطالعه به منظور تعيين تاثير ميتومايسين – سي 0.01 درصد موضعي در درمان کراتوکونژنکتيويت بهاره شديد، طي شهريور 1378 تا پايان شهريور 1379 در شيراز انجام پذيرفت.
مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت کارآزمايي باليني شاهددار تصادفي شده يک سو کور انجام شد که در آن 31 بيمار به عنوان گروه درمان و 27 بيمار به عنوان شاهد مورد بررسي قرار گرفتند. همه بيماران بايد قبلا از داروهاي فلورومتولون و کرومولين سديم استفاده کرده و علايم بيماري باقي مانده باشند. گروه درمان به مدت 2 هفته تحت درمان با قطره 0.01 درصد ميتومايسين – C قرار گرفتند و گروه شاهد نيز آب مقطر دريافت نمودند. شکايات و نشانه هاي بيماران پس از 2 هفته درمان با شکايات و نشانه هاي ابتداي درمان مقايسه شدند. بيماران طي 4 هفته بعد از پايان درمان نيز از نظر نياز به درمان با داروي ديگر بررسي شدند.
يافته ها: کاهش محسوسي در علايم و شکايات بيماران گروه درمان در پايان دو هفته مشاهده گرديد به طوري که تنها يک نفر (3.2 درصد) از آنان، 4 هفته بعد از قطع درمان نياز به درمان مجدد داشت ولي 26 نفر (96 درصد) از گروه شاهد بعد از 2 هفته، نياز به درمان با داروي ديگر داشتند (0.001P,). در 2 نفر (6.5 درصد) از گروه درمان، بعد از 10 روز درمان، به علت عوارض، دارو قطع گرديد.
نتيجه گيري: استفاده کوتاه مدت از ميتومايسين – سي 0.01 درصد موضعي در درمان موارد شديد بيماري کراتوکونژنکتيويت بهاره موجب بهبود علايم بيماري و کاهش نياز به دارو مي گردد.