اولويت بندي موانع تاثيرگذار بر پياده سازي برنامه هاي استراتژيک در صنعت داروي کشور

هدف پژوهش حاضر فراهم آوردن چارچوبي براي ارتقاي اثربخشي پياده سازي برنامه هاي استراتژيک است. دو پرسش اصلي اين پژوهش به چيستي موانع پياده سازي برنامه هاي استراتژيک و نيز چگونگي تعامل اين موانع با پياده سازي استراتژي دارد. بدين منظور پس از بررسي پيشينه تحقيقاتي و گردآوري مهمترين موانع مورد استناد، پرسش نامه پژوهش طراحي شد و به منظور بررسي هاي آماري در اختيار نمونه اي به حجم 112 نفر از مديران و کارشناسان ارشد شرکت هاي توليدکننده دارو که در سنديکاي صاحبان صنايع داروهاي انساني ايران عضويت دارند، قرار گرفت. روش نمونه گيري مورد استفاده براي انتخاب اين افراد، نمونه گيري تصادفي ساده بوده است. پس از دسته بندي موانع با تحليل عاملي اکتشافي در پنج گروه عوامل عملياتي، ساختاري، انساني، ارتباطي و راهبردي، روابط ساختاري مدل پژوهش با استفاده از تکنيک الگوسازي معادله هاي ساختاري آزمون شد. نتايج نشان مي دهد مدل پژوهش در سطح قابل قبولي از برازندگي قرار دارد و از ميان پنج مولفه شناسايي شده براي مدل، عوامل ساختاري بيش ترين تاثير و عوامل ارتباطي کمترين تاثير را بر پياده سازي برنامه هاي استراتژيک در صنعت دارو دارند.