بررسي ژنتيکي مقاومت به آمانتادين در ويروس آنفلوانزاي H9N2 پرندگان در ايران بين سال هاي 1377 تا 1388

در سال 1377 يک اپيدمي از آنفلوانزاي پرندگان در ايران شيوع پيدا نمود که عامل بسياري از تلفات در مرغداري هاي ايران گشت. تحقيقات به عمل آمده نشان داد که عامل پيدايش اين همه گيري، ويروس آنفلوانزاي پرندگان با تحت تيپ H9N2 مي باشد. به جهت درمان و پيشگيري عفونت هاي ناشي از ويروس هاي آنفلوانزاي A در جهان، داروهاي ضد آنفلوانزاي آمانتادين و ريمانتادين (آدامانتان ها) مورد استفاده قرار مي گرفتند که با افزايش مقاومت ويروس آنفلوانزا در برابر اين داروها در سال هاي اخير استفاده از آنها محدود گرديده است. در يک بررسي مقايسه اي بين سال هاي 1377 تا 1388 در ايران، به جهت ارزيابي مقاومت به آمانتادين در ويروس هاي آنفلوانزاي A پرندگان تحت تيپ H9N2 تحقيقات خود را بر ساختار ژنتيکي ويروس، جائي که آمانتادين بيشترين اثر خود را روي کانال پروتئيني M2 برجاي مي گذارد، معطوف نموديم. دو گروه ويروس آنفلوانزاي پرندگان با تحت تيپ H9N2 مشتمل بر پنج نمونه ويروس مورد بررسي، مربوط به دو دوره زماني (1385-1377 و 1388-1386) در تخم مرغ جنين دار جداسازي شدند، سپس تحت آزمايشات واکنش هاي زنجيره اي پليمراز به روش نسخه برداري معکوس (RT-PCR) و الکتروفورز بر روي ژل آگاروز قرار گرفته و جهت تعيين توالي فرستاده شدند. تحليل توالي ژني پروتئين ماتريکس M2 نشان مي داد که در قسمت هاي مجزا از اين توالي، تعويض اسيدهاي آمينه نسبت به توالي مورد توافق رخ داده است و کليه جدايه هاي مقاوم، جهش هاي نقطه اي سرين به آسپارژين (S31N) را که در جايگاه 31 منجر به مقاومت به آمانتادين مي شود، دربر داشتند. در بررسي که جهت تعيين آگاهي از تاثيرپذيري ويروس هاي آنفلوانزاي پرندگان به آمانتادين صورت گرفت مقاومت به آمانتادين در ويروس هاي آنفلوانزاي پرندگان تحت تيپ H9N2 در ايران در سال هاي 1386 تا 1388 گزارش شد. از اين رو توصيه مي گردد جهت درمان و پيشگيري عفونت هاي ناشي از ويروس هاي آنفلوانزاي پرندگان تحت تيپ H9N2 در مزارع، مصرف خودسرانه آمانتادين صورت نپذيرد. همچنين به نظر مي رسد آزمايشات عملي تاثيرپذيري دارو در شرايط درون تني نيز، مي تواند متضمن استعمال موثر آن دارو گردد.