بررسي اثرات تنش شوري و خشكي بر رفتار جوانه زني گونه .Halocnemum strobilaceum (Pall.) M.B

دو پديده خشکي و شوري مهمترين عوامل محدود کننده رشد گياهان محسوب مي شوند و با توجه به محدود بودن آب و خاک مناسب، بيش از پيش نظر فيزيولوژيست هاي گياهي را به خود جلب نموده اند. اين تحقيق به منظور بررسي اثرات تنش خشکي و شوري بر رفتار جوانه زني گونه Halocnemum strobilaceum (بره تاغ) در چهار سطح خشکي (0، 0.2-،0.4- و(MPa-0.6 و شش سطح شوري (0، 50، 100، 150، 200 و 250 ميلي مولار) انجام گرفته است. به منظور مطالعه تاثير تنش خشکي از محلول پلي اتيلن گليکول (PEG) 6000 و براي بررسي اثر تنش شوري بر جوانه زني بذر از سطوح مختلف نمک طعام استفاده شد. مقايسه ميانگين ها با استفاده از نرم افزار آماري SAS در قالب طرح کاملا تصادفي و به کمک آزمون LSD انجام شد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که بين همه سطوح تيمار خشكي از نظر جوانه زني به جز طول ساقه چه اختلاف معني دار در سطح 1 و 5 درصد وجود دارد. همچنين بين تمام سطح شوري به غير از درصد و سرعت جوانه زني اختلاف معني دار در سطح 1درصد وجود دارد. بيشترين درصد جوانه زني در تنش شوري 100 ميلي مولار مشاهده شد. در مورد سرعت جوانه زني نيز ملاحظه گرديد که تا شوري 200 ميلي مولار بر سرعت جوانه زني افزوده مي شود. در مورد صفات طول ريشه چه و ساقه چه، ضريب آلومتريک و شاخص بنيه بذر بين تيمار شاهد با بقيه سطوح شوري اختلاف وجود داشت ولي بين سطوح 50 تا 250 ميلي مولار از نظر آماري اختلافي مشاهده نشد. در مورد سطوح خشکي نيز بيشترين مقدار صفات جوانه زني در سطح خشکي0.2 - مشاهده گرديد. به عبارتي با افزايش سطح خشکي به ميزان بيشتر از 0.2- ميزان صفات جوانه زني کاهش يافت. يافته هاي تحقيق بيانگر آن است که گونه H. strobilaceum به شوري مقاومت بيشتري نسبت به خشکي نشان داده و شوري تا 250 ميلي مولار را تحمل مي كند.